RPG ~ Glorious High

Als ik zie dat het meisje weg gaat glimlach ik even naar haar. Moeizaam doe ik even mijn ogen open. Ik wrijf even in mijn ogen om goed rond te kunnen kijken. Iedereen staat in groepjes. Ik kijk op de klok, over 15 minuten begint kunst gelukkig al. We hoeven voor de eerste lessen gelukkig niks mee te nemen, want ik ben daar eigenlijk niet op voorbereid. Als mijn ogen op Josh vallen wordt ik spontaan weer rood, gelukkig wort het minder als ik hem beter leer kennen.

Cath stond op en liep maar wat rond over het schoolplein, ze pakte haar bb uit haar broekzak en keek of ze nog een sms had, ze had er 1 van haar moeder ze opende hem haar moeder vroeg alleen maar hoe het ging, ze had geen zin om te antwoorden dus deed ze haar bb weer terug in haar broekzak.

Het meisje leunde even naar me toe, en ik glimlachte vermoeid. 'M'n pa rijdt zichzelf straks dood, I'm sure,'zei ik. Ze keek me geschokt aan en ik ging wat onderuitgezakter zitten. 'Let niet op mij, ik heb gewoon een vreselijke vader.'

'Wacht even Josh, ik ben even bezig met.. racen en kruisverhoor' Leonardo zette het spel op pauze, nou ja dat deed hij perongeluk en hij wist niet hoe hij het weer moest starten dus keek hij nu naar Veronica 'Goed.. even kijken.. Chocola, Zomer, 5, goedemorgen Leonardo, naar mezelf zwaaien in de spiegel' Ratelde hij en hij gniffelde hoe ze haar wangen op blies. Ze leek haast kinderlijk, maar hij vond het wel leuk. Hij had gedacht dat hij vragen moest gaan beantwoorden die hij al 10000 x had beantwoord. Hij keek naar Josh en haalde zijn wenkbrauwen op. 'Wat is er met je pa? en waar is het meisje met die handen en dat rode hoofd ?' Hij keek weer naar het schermpje en klikte op wat knopjes en kon weer rijden. 'Yaay' Gniffelde hij enthousiast. 'Nog meer vragen Veronica ?' Hij was wel benieuwd.

Ik sta dan toch op, aangezien die jongen lijkt te slapen. Ik loop naar het meisje van de ds. 'Cool, ik heb er ook een maar dan de dsi, niet de xl of 3d. Eigenlijk doe ik er nooit iets meer mee, ik moet hem kwijt.' zeg ik lachend. 'Ik ben Riley trouwens.' zeg ik met een brede glimlach. 'En over 15 minuten beginnen die rótlessen.' zeg ik zeurend. Ik heb echt haat aan school. Ik bekijk Josh even, hij ziet er eigenlijk anders uit dan dat hij eerst eruit zag. 'Wat is er?' vraag ik lichtelijk ongerust. Nieuwschierig kijk ik naar het jongen en het meisje, en dan gaat mijn blik naar Josh, ik wordt weer een beetje rood, maar wel al minder.

Cathleen had net haar smsje gestuurd en kreeg al gauw weer één weer van haar broer. En die bericht werd opeens heel raar. Voor haar althans. "He lekkertje ik mis je zo". Cathleen schudde haar hoofd. Nu was haar broer zeker weten dronken. Nooit sprak hij haar zo aan zelfs niet via een sms. Cathleen drukte het nummer van haar broer in en hoorde dat het over ging. "Hallo met het aller beste jongen van de wereld" hoorde Cathleen aan de mobiel. "Valen!! Waag het niet om in je auto te stappen" sprak Cathleen hem aan. "Maar schatje ik rij niet, maar je beste vriendin" lachte hij. Cathleen kon heus wel horen dat haar vriendin ook heel erg aangeschoten was. "Valen please doe even normaal" zei ze. "Waarom? Jij bent weg schat, je kan me niet zeggen wat ik wel of niet moet doen!" hoorde ze weer. "Weet je wat als jezelf wil ombrengen ga je gang!" toen hing ze meteen op. Ongeloofelijk, dacht ze in zich zelf.

'Wacht, geef me de tijd, ik had namelijk wel verwacht dat je gillend weg was gerend. Of op zijn minst "je bent gestoord!' had geroepen.' Zei Veronica met een grijns. 'Eens zien, laatste pizza die je hebt gegeten? Hoe laat is het nu? Wie was laatste persoon die je aan de telefoon hebt gesproken? Kun je jongleren?' Vroeg ze en keek hem fronsend aan. 'Mijn vragen raken op.' Zei ze en beet op haar wang. Ze keek naar het scherm toe. 'Het gaat al beter.' Zei ze en draaide zich naar de jongen die er bij was komen zitten toe. 'Aaah, je kunt niet alles hebben. Ik heb er geen. Alleen maar twee moeders.' Zei ze en haalde haar schouders op.

Cath gaat even kennis maken met haar Room mate hoor anders komt dat er nooit van.

Een beetje laat volg ik het gesprek maar half. Ik ga op de grond zitten en daarna ga ik moe liggen. De eerste waarmee ik écht een gesprek heb gehad zijn de meiden en Josh, en eigenlijk vind ik het vrij moeilijk om dat nog een keer te doen. Ik ben niet altijd een socialiter. Dat kan je eigenlijk wel merken doordat ik zo snel rood wordt. Mijn ogen gaan naar Cath. Ik zwaai even naar haar en wenk haar hierheen. Als ik zie dat ze twijfelt maak ik een teken dat het niet hoeft.

'Waarom, dat ding is leuk.' Zei Veronica en keek glimlachend naar het meisje. 'Ik ben Veronica trouwens. Oh my, ik weet niet eens wat ik zo heb.' Zei ze en dook naar onder, haar tas in op zoek naar haar rooster. Ze trok hem er triomfantelijk uit. 'Natuurkunde it is.' Zei ze en keek er na. 'Oh wat word ik hier toch vrolijk van.'

'Ik zou niet durven om weg te rennen, straks vlieg je me achterna en dwing je me om tegen je te strijden op je ds' Leonardo huiverde nep en stak zijn tong uit. 'Pizza salami, kwart voor 2, me moeder, ja dat kan ik' Hij keek toen naar het handen meisje. 'Hai, ik ben Leonardo, roommate van Josh' Zei hij vriendelijk en toen reageerde hij op het tweede deel wat ze vertelde 'Over een kwartier al? kom we moeten basketballen' Zei hij meer tegen Veronica dan tegen de andere. Hij had zich net voor schut gezet met mario kart en wilde nu graag zien hoe zij het er van af ging brengen op het basketbal veld. Stuntelig gaf hij de ds aan haar terug. 'Oefening zal kunst baren, dus ik ben bang dat ik straks midden in de nacht voor je kamer ga staan in de hoop dat ik je ds even mag lenen.. slapeloze nachten worden dit nu ik de verslaving op voel komen van dit apparaatje.. misschien vergeet ik dan zelfs te roken' Ratelde Leonardo.

'Omdat ik er nauwelijks tijd voor heb, en omdat ik er niks van snap.' zeg ik lachend. Veronica dus, ik denk dat ik haar wel mag. Ze ziet er een beetje indish uit met dat touwtje om haar hoofd, en dat vind ik er echt tof uit zien. 'Ik heb kunst, dat is een troost. En ik heb trouwens echt háát aan natuurkunde, scheikunde en wiskunde. Ik was zo blij dat dat hier niet hoeft.' Ik begin zachtjes te grinniken over hoe ik toen had gereageerd. Ik heb heel de dag zitten springen.

Cathleen zag een hoop groepje nu samen met het meisje die de ds had. Zou ze ook erbij gaan staan? Misschien was haar roommate daar ook. Ze stopte haar mobiel in haar broekzak en liep naar hun toe. "Uhh Hallo" begon ze maar. Ze moest ergens gaan beginnen. "Ik ben Mira"

Cath loopt weer terug naar het meiden gebouw ze zoekt haar kamer nummerop en opent de deur. Ze gaat zitten op het bed, het is een zacht bed dat zou waarschijnlijk vanavond lekker liggen.

'Hmh Pizza Salami.' Zei Veronica en pakte de ds aan. 'Dank u, nou dan stuur ik je met alle plezier weer weg. Met of zonder geweld.' Zei ze en liep met hem mee. ‘Oh je hoeft niet zo bang te zijn dat ik je achter na kom of dat ik ook maar een kans maak. Ik ben niet zo heel snel.’ Zei ze met een grijns en deed haar tas om haar schouder. Ze draaide zich naar Riley toe en grijnsde naar haar. ‘Oh, maar ik heb ze wel. Alle drie.’ Ze grinnikte en draaide zich weer naar Leonardo toe. ‘Nou, ik hoop dat je me niet al te har duit gaat lachen, want ik zal hard af gaan. Wees genadig.’ Zei ze en keek hem aan. ‘Hou me heel en bezoek me niet midden in de nacht. De kans is groot dat ik je met iets zwaars en hard sla omdat ik bang ben dat je een of andere enge gast bent.’

Over een uurtje ben ik weer terug!r

'Ik ben ook een hele enge gast' Zei Leonardo verontwaardigd terwijl hij zijn muts wat dieper over zijn hoofd trok 'Vind je me er dan niet eng uit zien ?' Hij fronste en pakte zijn tas ook. Hij rommelde in zijn rugzak en viste daar een vel papier uit 'Ik heb zo muziek..' Merkte hij op toen hij zijn rooster uit zijn tas viste. 'Maar goed, eerst basketballen' Hij pakte de basketbal en gooide hem naar Veronica 'Vang' Gniffelde hij, eens kijken hoe snel haar reactie vermogen was.

Cathleen rolde haar ogen en voelde zich genegeert. Langzaam liep ze toen weg en ging mar naar haar kamer toe. Hopelijk was daar niemand, want ze had even geen zin om iemand in dekamer te hebben. Ze kwam aan bij der kamer en deed het open en zag een meisje. "Hai" sprak ze heel koel tegen het meisje en ging op haar bed zitten.

Ik zuchtte diep en fronste. Alle gesprekken gingen even het ene oor in en het andere weer uit. De enige die ik wel had gehoord was Riley. Ze vroeg wat er was. Ik zag Leonardo en Veronica opstaan en het veld oplopen. 'Mijn vader is eigenlijk altijd dronken, bijna altijd. Ik denk dat ie zichzelf een keer overhoop rijd. En dat ouwe koekblik van een auto van hem zal dat echt niet kunnen verhinderen.' Ik keek Leo na en het vrolijke meisje naast hem. Hij had ook al een vlam. Ik keek naar Riley en bloosde. Ze paste echt bij me. Ik haatte wiskunde, scheikunde en natuurkunde en al dat soort vakken ook zo erg. Verschrikkelijk, en ik kon er dan ook echt niks van. Ze legde haar hoofd tevreden tegen het bankje aan en had de neiging haar te aaien, zo lief zag ze eruit.

‘Eng is zacht uit gedrukt.’ Zei Veronica en grijnsde. Ze wilde nog nee roepen toen hij de bal gooide maar het was al te laat en in plaats van hem te vangen dook ze weg. ‘Ga weg met die bal.’ Zei ze en liep hem toch maar achter na en raapte hem op. ‘Lekker ben jij.’ Zei ze en keek naar de bal in haar handen. ‘Hou dat uit mijn buurt tot we er zijn.’ Zei ze en gooide de bal naar hem toe en keek hoe hij hem ving. ‘Lucky one.’ Mompelde ze en legde haar tas neer naast het veld je en liep naar een van de doelen toe. ‘Daar moet hij in he?’ Vroeg ze en wees naar de oranje ring die boven haar hing.

Ik zag iedereen kijken welk vak ze hadden en pakte dan ook maar even mijn rooster. Hij zat in mijn broekzak, gelukkig hoefde ik niet weer helemaal terug naar het jongensgebouw. We moesten trouwens wel een keer onze spullen uitpakken, bedacht ik. Muziek, ik had muziek. Dat was dan wel leuk. Leonardo had ook muziek, en verder wist ik het nog niet. Ik wist alleen dat ik me daar wel op mijn gemak zou voelen tussen alle muzieknoten. Ik speelde al vanaf mijn derde gitaar, net als mijn vader, maar dan wat beter en serieuzer. Laatst had mijn vader zijn gitaar uit het raam gegooid. De hele buurt was over de rooie, ik schaamde me dood. Ik zakte nog eens onderuit en besloot naar het basketbal spel te kijken.

Leonardo zijn schouders schokte weer toen hij moest lachen en hij rolde de bal van de ene hand naar de andere. 'Sorry Veronica' Gniffelde hij terwijl ze naar het veld liepen. Uiteindelijk aangekomen op het basketbal veld knikte Leonardo. 'Ja, daar moet hij in.. zo' Hij gooide de bal met een mooi boogje op een best grote afstand in de basket. 'Dat is een driepunter, want ik sta achter deze halve cirkel, als je in de halve cirkel staat is het altijd 2' Legde hij uit en hij gaf de bal aan haar. 'Je moet je handen zo houden.. kijk' Hij raakte haar handen aan en legde haar duimen en wijsvingers zo dat er een driehoekje ontstond. 'Goed, je buigt door je knieën en duwt de bal als het waren de lucht in.. de goeie kant op' Opgewekt deed hij een stap achteruit. 'Probeer maar' Zei hij vriendelijk.

Cathleen les begon zo en dat was Muziek, ze zuchtte diep. Even keek ze uit het raam en zag twee mensen die aan het basketballen waren. De andere twee zaten te kijken althans daar leek het op. Haar ouders vonden dat muziek een verspilling van tijd was daarom om haar ouders een plezier te doen deed ze nog wat talen erbij plus scheikunde. Cathleen zuchtte even. Het tekenen was meer gewoon een hobby van haar. Cathleen maakte altijd haar eigen liederen, ze had haar gitaar ook meegenomen. Maar ze wou niet spelen als het meisje er was. Ze was niet een persoon die zong waar andere mensen waren, maar bij een club deed ze dat wel, dan wel heel zacht.

Ik zag dat Leonardo grote lol had met Veronica, en ik gniffelde. Het zag er zo jong uit, zo speels en grappig. Ik had zin om mee te doen, om alles even van me af te spelen, maar ik wilde hun romantische spel niet verbreken. Riley lag half op het bankje en zuchtte diep, ik veronderstelde dat ze bijna sliep en ik lachte hardop. Ze bewoog een beetje. Leonardo wierp me een veelbetekenende blik toe en ik grijnsde terug. Daarna liet hij zich niet meer verstoren en speelde basketbal. Toen we nog maar vijf minuten hadden voor de les stond ik op. Ik dacht dat de rest zo ook wel zou gaan, en ik wilde niet te laat komen in de eerste les. 'Leonardo!'riep ik. Misschien konden we samen lopen.

Cathleen zag dat het al bijna tijd was om naar hun eerste les te gaan. "Oke als jij te laat wil komen bij je les ga je gang" sprak ze het meisjes aan ook al had ze haar naam nog niet gezegd. Langzaam pakte ze haar gitaar en liep de kamer uit. Ze zou naar de muziek les gaan, hopelijk werd het leuk! maar dat wist ze niet helemaal zeker, even ontsnapte weer een zucht uit haar mond en keek even op haar papiertje waar het lokaal van muziek was. Want te laat komen op de eerste dag deed ze nooit, maar wel op de rest van de dagen. Haar mantel had ze nog steeds aan eigenlijk. De kap deed ze weer over haar hoofd.