RPG ~ Glorious High

Ik knik als ze me mee neemt naar een rustig plekje. Ik zet mijn eten op tafel en als we daar eenmaal staan glimlach ik zwak. 'Ik weet nog steeds niet waarom het gebeurde, alleen dat het te maken had met Veronica. Maar die droom, wat was dat dan, ik vond het zo eng. Ik dacht dat hij dood ging.' zeg ik. Ik voel een stroom met tranen opkomen, maar ik weet me in te houden.

---
Ik moet weg sorry Over een uur ben ik terug!

Oowh oke, dan ben ik er alleen niet meer XD Maar dan wel weer gewoon morgen...
----------------
Claire keek even naar Riley en knikte toen. "Ik weet ook niet precies wat er gebeurde. Eerst dat ik dat hij bewusteloos was, omdat hij niet reageerde, maar toen leek hij bij te komen en reageerde hij nog niet, en het was gewoon raar. Ik kan me voorstellen dat je geschrokken bent. Ik ben ook geschrokken... Maar ik denk dat het allemaal gewoon een groot misverstand was." Ik legde even een hand op haar arm en glimlachte. Als ze wilde huilen dan mocht dat best.

Idd jongens, dit stelt me nou weer teleur ben ik heel even weg stort het rpf inelkaar ! Zit nu op bb dus kan niet reageren voor wie ik op msn heb daar ben ik wel gewoon online

Veronica knikte naar hem. 'Het is,' Ze slikte, 'oke.' Zei ze en stond op. 'Kom we gaan de rest zoeken.' Zei ze en keek een naar het jongens gebouw. Leo zou nu vast allang weg zijn. Ze schudde haar hoofd en beet op haar lip. Ze kon dit wel. Hij kwam wel weer terug. 'Vertel eens over jou en Riley. Want dat heb ik weer helemaal gemist.' Zei ze en glimlachte naar hem. Ze wilde het ergens anders over hebben, over iets leuks. Iets vrolijks. Maar liever wilde ze slapen. Maar ze wou wel tot vanavond wachten of tot ze inslaap viel op het gras.

Haha nou ik ben er weer, maar nu is Riley er niet

WOOOOOOW, wat weinig gereageerd vandaag! ik was ff stadten met een vriendin!

Ik knik even en zeg 'Het was echt heftig, maar ik wist niet wat ik moest doen en...' ik zucht even en ga verder 'En het was een ruzie, nu heb ik gezorgd dat ze bij elkaar zitten, maar ja, natuurlijk werd ik weggestuurd. Dat snap ik ook wel, omdat ik er niks mee te maken heb. Maar toch wil ik gewoon weten wat er is gebeurd snap je?' zeg ik.

Claire knikte en zei:'Tuurlijk begrijp ik hoe je je voelt. Ik wil het ook weten. Ik wil ook weten waarom Leonardo Josh sloeg en waarom Josh zo door het lint ging en waarom Veronica niet voor rede vatbaar was. Het was allemaal zo raar op dat moment. En ik weet zeker dat er een verklaring voor is, maar daar zullen we later achter moeten komen." Ze keek naar het onaangetaste bord van Riley en glimlachte toen. "Eet anders even wat. Wil je mijn pizzapunt?" Misschien dat ze door pizza een beetje opgevrolijkt werd. Het was het laatste stuk geweest.

Ik bloosde. Ik had door dat ze het op een ander onderwerp wilde brengen, godsamme dat had ik door. Maar ik was er zelf ook wel blij mee. 'Riley,' verzuchtte ik innig gelukkig. Ik kneep mijn handen samen. Open en dicht. 'We..' Veronica keek ongeduldig en nieuwsgierig tegelijk. Achter haar mondhoeken schuilde een glimlach. Ik stampte op de grond. Alsof het er daar mee uitkwam. En dat was ook zo. 'We hebben gezoend. Ik denk dat we "bij elkaar zijn". Het was geweldig. En nu mag ik blozen, of niet?' Ik legde mijn handen op mijn wangen en voelde ze gloeien. Ik grijnsde.

'Uuhm ja dankje.' zeg ik met een big smile. Ik hou van pizza's, en ik vind het trouwens ook ontzettend lief van Claire. Zij steunt me ook echt, ze weet hoe ik me voel en ze weet hoe ze me kan troosten. Misschien heb ik een van mijn beste vriendinnen wel gevonden. Ik ga weer zitten en eet de pizzapunt op. Ik wist eigenlijk niet dat ik echt honger had. Ik neem nog een paar happen van mijn spaghetti, maar dan heb ik toch genoeg. Ik kan toch niet zo veel naar binnen werken. Door al die gebeurtenissen niet. Ik en Josh gezoend, ik weet niet of we nu wat hebben, en dan ook nog met Josh, Leonardo en Veronica. 'Wat een vermoeiende dag, zullen we wat lekkers als toetje halen? Dat krijg ik denk ik wel naar binnen. Bedankt voor de pizzapunt hè, dat was precies wat ik nodig had.' ratel ik door.

Ik doe even een tijdsprong.. aangezien ik er nu ben en kan schrijven ;$ sorry x

Leonardo was opgestaan van het bankje, had zijn sigaret uitgedrukt en liep zo snel als hij kon het terein af. De hengsels van zijn rugzak sneed in zijn schouder en uiteindelijk kwam hij bij de poort. Hij keek even achter zich, maar liep toen de poort uit. Hij hield een taxi aan en noemde het hotel wat hij opgezocht had op zijn telefoon. De taxichauffeur wist blijkbaar waar het was want hij racete weg op volle snelheid. Leonardo keek peinzend naar de bomen die voorbij schoten. Een maal aangekomen bij het hotel liep hij naar zijn hotel kamer. Het zag er allemaal netjes uit. Nu zou hij 2 dagen moeten wachten. Uit verveling liep hij de stad in. Er waren veel terrasjes en het was erg mooi weer. Hij besloot wat te gaan drinken en bestelde op een van de terasjes een cola en een stuk appeltaart. Toen hij het op had en had betaald genoot hij van het zonnetje. Zo bracht hij de afgelopen 2 dagen door. Tot hij weer op het terrein mocht komen, hij popelde om weer naar Glorious High te gaan, al zou hij geen lessen mogen volgen en zou hij in het hotel moeten overnachten. Hij mocht in ieder geval weer daar rondhangen, waar hij wel dankbaar voor was. Hij nam een taxi en noemde de school, uiteindelijk toen de taxi stopte keek hij naar glorioushigh. Er was niks verandert, Goh alsof je een jaar weg bent geweest dacht hij sarcastisch en hij liep alweer het terrein op alsof hij niet meer als 5 minuten weg was. Het was nog vroeg, waarschijnlijk sliep iedereen nog.

Claire had een goede vriendin gevonden aan Riley en de afgelopen dagen hadden ze vrij veel tijd met elkaar doorgebracht. Praten over koetjes en kalfjes, maar ook over de dingen die er gebeurd waren. Haar wekker ging en ze opende haar ogen. Ze had afgesproken met Riley dat ze samen zouden ontbijten dus ze stond op en kleedde zich aan. Ze trok een leuk jurkje aan en omdat het ietwat koud zou zijn vandaag ook nog een vestje. Ze schoot in haar ballerina's en liep de badkamer in om de klitten uit haar ahar te halen.

Het leek wel alsof er iets was gebeurd dat niet te verklaren viel. Namelijk: dat alles was goedgekomen. Ik geloofde het persoonlijk niet, elke minuut van de dag hield ik er rekening mee dat alles een grapje zou zijn. Maar naar een paar dagen gebeurde er nog niks, Veronica deed weer zoals vanouds; gezellig, vrolijk, een beetje gestoord, alsof er nooit een verschrikkelijke middag had plaatsgevonden. Riley was gewoon helemaal geweldig -zoals altijd- en het was eerlijkgezegd niet bij die ene eerste zoen gebleven. En ik voelde me na een tijdje zelfs weer goed. Ik maakte me alleen zorgen over Leonardo. Het was gewoon niet eerlijk. Hoe meer ik erover nadacht, hoe bozer ik op mezelf en de directeur werd. Maar ik ging verder met mijn leven en verder met wachten op Leonardo. Ik moest me om zeven uur 's ochtends melden om voor het ontbijt de school schoon te maken, en het schoolplein. Shit happends, yoho. Eigenlijk vond ik het niet heel erg, het was veel erger om helemaal alleen in een kamer te liggen waar alles op Leonardo's schorsing duidde, alsof er vraagtekens boven zijn bed zweefden. Ik bedacht in een sarcastische bui dat ik nog geen één nacht met Leonardo op één kamer had geslapen. De eerste nacht sliep ik door een misverstand op de gang, en voor de rest was hij er niet geweest.. shit happends?!

Wow, het spijt me. Ik heb echt heel lang niet gereageerd.

Ik zag dat Riley bij ons kwam zitten en glimlach naar haar. ''Hey Riley, alles goed?'' vraag ik en neem weer een hap van m'n puddingbroodje. Ik vond Riley een aardig en vrolijk meisje, en daar hou ik van. Niet dat ik haar leuk vindt, maar ik hou van vrolijke mensen, en niet van die droevige mensen die haast nooit lachen. Hoe zou eigenlijk een leven zijn zonder lachen? Vreselijk. Ik zucht even en neem een slok van m'n drank.

Nadat we hadden gegeten en gekletst hebben Claire en ik nog veel met elkaar gesproken. Vooral 's avonds, ik heb misschien wel mijn beste vriendin hier gevonden. Josh heb ik niet heel veel gesproken. Eigenlijk alleen over koetjes en kalfjes, wat er toen gebeurd is kom ik later nog wel achter. Ik doe snel mijn jumpsuit aan. Want nu, nu Leonardo denk ik ook terug is, heb ik afgesproken met Claire voor het ontbijt. Snel doe ik wat mascara en lippenbalsem op. Ik trek snel mijn leren slippers. Ik loop naar het bankje voor school, waar ik met Claire heb afgesproken.

Als ik klaar ben met schoonmaken trek ik de overall uit en wissel 'm in voor een spijkerbroek en een shirt. Met V-hals, shit shit is dat niet heel dom? Ik ben een beetje verslaafd geraakt aan facebook (dankzij Riley) en stuur haar daarom meteen een berichtje. 'V-hals, kan dat of niet? x' Ik schaam me rot, maar ik moet het even weten. Anders kan ik meteen vijf t-shirts uit mijn kast bonjouren. Ik trek alvast m'n slippers aan. Ik hou niet van schoenen en sokken, da's veel te warm. Waarschijnlijk zal er op Glorious wel weer een één of andere regel zijn voor blote voeten, net zoals dat je niet in een hemdje in de klas kan zitten. Dat is echt belachelijk, maar okeei. Glorious stays Glorious? Ik weet het niet, in elk geval zijn er niet echt veel mensen meer boos op mij. Niet dat ik er nou echt joepie naar uit kijk om Leonardo weer onder ogen te moeten komen. En Riley moet ik ook nog alles vertellen, anders is het niet eerlijk. Riley mag alles van me weten, voor haar leg ik al mijn geheimen op straat.

Veronica had zichzelf voor een tijd in haar kamer op gesloten en had niets meer gedaan dan het afgeslacht van monsters op een van haar spelletjes, gemaild naar haar ouders over hoe het hier was -zonder het hele probleem gedoe- en haar kamer over hoop gehaald en weer opgeruimd. Ze bekeek zichzelf in de spiegel, ze had net gedoucht en ze was bezig met haar haren. Ze besloot het maar in een vlecht te doen die vrolijk op haar rug heen en weer zwaaide. Ze stopte een boek en haar ds in haar tas en deed de duer naar de gang open. Ze vond het nog steeds vervelend om de rest onder ogen te komen, ze schaamde zich verschrikkelijk.

Ik voel mijn mobiel trillen in mijn zak, aangezien Claire te laat is zal zij het wel zijn. Ik kijk op het scherm van mijn mobiel, een berichtje op facebook, van Josh. Ik begin zachtjes te lachen, maar omdat dat er waarschijnlijk raar uit ziet stop ik gelijk. 'Nee dat kan echt niet, Joshie. xx' stuur ik terug. Daarna stuur ik 'Natuurlijk kan dat, echt waar! Is leuk!' Hij weet dan toch wel dat dat een grapje was. Ik krijg gelijk een glimlach op mijn mond bij Josh, ik ben benieuwd wat er gebeurd is, maar ik wacht af op het juiste moment.

Er viel een pijnlijke stilte. Ik keek Hope aan en beet even op me lip. ''Hm, zullen we naar je kamer gaan ofzo?'' zeg ik en neem de laatste hap van m'n puddingbroodje. Ik neem nog een slok van m'n Redbull en kijk dan Hope aan.

Hope knikte en schoof haar dienblad met pizza en puddingbroodje naar voren. Ze stond op en liep de kantine uit. Buiten wachtte ze op Bill en toen hij er ook was, liepen ze samen naar de kamer toe.

Ik liep achter Hope aan, richting haar kamer. Ik keek even om me heen, of ik geen leraar zag. Ik keek toen weer recht voor me en zag dat we er al waren. Ik liep haar kamer in en plofde op haar bed.

"Jij voelt je al echt thuis op mijn kamer.", zei Hope zachtjes en ze keek naar hem. Ze ging op haar stoel zitten en sloeg haar armen over haar buik. Op de een of andere manier had ze erge buikpijn, voelde ze zich niet lekker.

Ik grijns even. ''Jup.'' zeg ik en haal even een hand door m'n haar. Ik keek even rond, in haar kamer. Gewoon een normaal meisjeskamer. Ik keek toen weer naar Hope, die een beetje zuur keek. ''Is er iets?''

Hope haalde diep adem en keek naar Bill."Ik heb ineens ontzettende buikpijn...", fluisterde ze zacht. Ze bleef haar armen om haar buik houden en keek nu naar de grond. Ze voelde zich echt verschrikkelijk.

''Moet je misschien anders een aspirientje ofzo? Helpt denk ik wel.'' zeg ik en bijt even op me lip. Ik wist nooit echt wat ik moest doen als iemand anders pijn had of ziek was. Ik raakte altijd in paniek, zoals nu. Een beetje dan.