RPG ~ Glorious High

Hope keek hem aan en slikte nogmaals. "Hij was geen goed man. Hij deed dingen die hij niet hoorde te doen. Hij sloeg mijn moeder, behandelde mij als een voorwerp, niet als zijn eigen dochter." Een traan liep over haar wang, viel naar beneden en raakte de grond. Op de grond spatte het uit elkaar, net zoals de druppels buiten. Druppels en tranen waren hetzelfde, beide bracht het schade of nam het schade met zich mee.

Riley Lee Mindervolt schreef:Riey is buiten aan t wachten haha

Ik heb hem al bewerkt XD

'Hey Claire, kom we gaan.' zeg ik. Ik druk snel een kusje op Josh zijn mond. 'Tot dalijk.' zeg ik tegen Josh. Samen met Claire loop ik naar het ontbijt. 'Ik hoop dat er nog muffins zijn, die zijn het lekkerst.' zeg ik hoopvol. Fruit is er elke dag, dus daar hoef ik me niet ongerust over te maken, thank God.

Ik zucht. ''Het is pijnlijk om dat mee te maken, het spijt me.'' zeg ik en veeg haar tranen weg. ''Het spijt me voor je vader. als hij geen sorry zegt, doe ik dat wel.'' zeg ik en zucht. Ik sla weer m'n armen om haar heen en leg m'n hoofd in haar nek. Daar staan we dan, met z'n tweeën voor het raam, naar de druppels te staren die langzaam op de raam spatteren.

Claire glimlachte en zwaaide nog even naar Josh die lichtelijk verward achter bleef. Ze grijnsde en zei:"Ik hoop dat ze nog croissantjes hebben...Ik ben echt dol op croissantjes en ik ben ook dol op muffins en eigenlijk ben ik dol op alles wat met slecht en vet eten te maken heeft." Ze lachte even en liep toen de kantine in.

'Inderdaaad, die zijn ook heerlijk. Of brownies.' zeg ik terwijl ik fantaseer over de zoete geur van chocola. We lopen naar binnen, en ja, er staan muffins, brownies en ook croissantjes, en nog veel meer zelfs. Ik pak een schaaltje met fruit en een muffin. Ik wacht op Claire totdat zij klaar is.

Ik ben kortaf door iPod!

Claire pakte een appel en een croissantje, natuurlijk. En daarna pakte ze ook nog snel een brownie. Ze wist dat het slecht was, maar ze moest gewoon chocola hebben vandaag. Ze glimlachte naar Riley en liep toen naar een vrij tafeltje toe. Ze keek even grijnzend opzij naar Riley. "HOe zit het nu eigenlijk tussen jou en Josh?"

Geeft niet XD

'O wacht even, even een brownie ook halen hoor, die ben ik vergeten.' zeg ik. Ik loop snel op en neer voor een muffin. 'Hmm ik weet niet, we hebben wel vaker dan een keer gezoend dus....' zeg ik met een dikke grijns. 'En we zijn volgensmij beiden, nouja verliefd, maar we hebben nog niet echt iets.' vertel ik. 'Ik wou jou eigenlijk koppelen hè, met Bill, maar volgensmij heeft hij nu iets met Hope, die zijn coninue bij elkaar.' zeg ik.

Claire lachte bij het idee dat Riley haar wilde koppelen aan Bill en zei toen:"Mij koppelen aan Bill? Ik vind Bill een leuke en spontane jongen, maar ik kan nou niet zeggen dat ik vlinders in mijn buik voel als ik aan hem denk, of ga blozen. Ik denk dat hij meer gewoon een goede vriend kan worden."Ze nam een hap van haar brownie en zei toen:"In tegenstelling tot jou en Josh, want je ziet gewoon de chemie tussen jullie en al hebben jullie dan niets officieels, maar ik denk dat jullie echt wel een setje worden..."

Ik haal lachend mijn schouders omhoog. 'Als je met Bill zoent hoeft het niet te betekennen dat je gelijk verliefd bent.' zeg ik. Ik neem een hap uit mijn muffin en wacht tot mijn mond leeg is, nouja wacht , ik eet het zelf op natuurlijk. 'Josh, elke keer, nu niet meer, maar elke keer als ik hem zag moest ik blozen. Ik hoop het, maar ik wacht op hem hoor.' zeg ik giechelend.

Above ben jij minis26 op gsm, ik
mental Theo!!

Claire schudde haar hoofd en zei nogmaals:"Nee ik denk niet dat ik wat kan krijgen met Bill, hij past veel beter bij Hope en waarschijnlijk loopt er echt nog wel ergens een leuke jongen voor mij rond. Bill is een leuke jongen om als vriend te hebben, met zoals Josh een leuke jongen is om als vriend te hebben, maar dat betekend nog niet dat ik met ze wil zoenen..."Claire was sowieso niet zo snel verliefd of zoenerig(Is dat wel een woord?). Ze glimlachte en zei toen:"Maar je moet inderdaad op hem wachten. Hij is de man en hij moet het initiatief nemen..."

@ 2 boven JA IK KEN JOU IK HEB JE IN ME VL.

Ik knik lachend. 'Het zou echt leuk zijn als Bill en Hope iets kunnen krijgen, dan zijn Josh en ik niet de enige, als dat gebeurd tenminste. Ja hij moet zeker het initiatief nemen maar weet je, ik weet nog steeds niks van toen.' zeg ik. Toen is het vaste woordje van ons geworden, van die middag. Ondertussen heb ik mijn muffin en brownie al op, en begin ik aan het fruit.

Hahahaha ja, ik wist niet dat jij ook mee deed hahaha!

Claire knikte en zei:'Ik weet bijna zeker dat Bill en Hope wat krijgen, bijna net zo zeker als bij jou en Josh, maar daar wist vrijwel iedereen het zeker."Ze knikte en nam een grote hap van haar appel toen haar brownie op was. Die was eigenlijk in een hele korte tijd door haar mond verdwenen. Ze glimlachte en knikte. "Ik heb er ook nog niets van gehoord. Toen het gebeurde was het zo raar, maar het is ook raar, dat niemand ons er nog wat over heeft verteld en buiten Josh heb ik niemand meer gezien, geen Leonardo, al is dat niet zo gek omdat hij geschorst is en geen veronica, dus ik heb het ook niemand kunnen vragen... Maar we komen er denk snel genoeg wel achter."

Ik moet gaan...

Ik knik bij alles wat ze zegt. Soms hebben we van die
momenten, dat je gewoon precies hetzelfde wilt zeggen. 'Ik hoop dat Josh het aan me wilt vertellen, maar als hij dat niet wilt moet ie dat niet doen. Die brownie is lekker trouwens zeg.' zeg ik met een glimlach.

Ik moet ook gaan!

Ik voelde de kus op mijn lippen tintelen toen ik de ontbijtzaal inliep. Ik legde mijn hand in Rileys nek toen ik bij onze tafel aankwam en ik voelde haar onwillekeurig rillen onder mijn aanraking. Ze keek opzij en ik glimlachte. 'Ik hou niet van sarcasme van meiden,'verzekerde ik haar. 'Die snap ik nooit.' Ik wees lachend op mijn ronde hals. 'Maar als ik het nu even mag controleren, een V-hals kan dus wél? Ik wil jouw niet voor gek zetten met zo'n idioot als vriend die en verkeerd shirt draagt...' Ik keek naar mijn lege bord en vroeg me af waar mijn eetlust was gebleven. Ik at echt heel weinig sinds een paar dagen, haast niks eigenlijk. Ik legde mijn hand op mijn buik maar bemerkte verwonderd dat ik echt geen honger had. Ik keek Riley fronsend aan.

Ik begin zachtjes te lachen over zijn opmerking van zijn ronde v-hals. Ik voel zijn aanraking nog tintelen maar ik trek me er niets van aan. 'Het kan goed hoor, sukkeltje.' zeg ik lachend. Ik schuif op zodat Josh erbij kan zitten. Als hij erbij zit sla ik mijn arm om hem heen en druk een kus op zijn wang. 'Hoef je niks te eten?' vraag ik ongelovig, en ik kijk Claire aan met een blik van "hoe krijgt hij dat voor elkaar." Dan besef ik zijn woorden, als vriend, misschien bedoelde hij als vriendschap, maar, maar dan zou je dat niet zeggen. Ik begin helemaal te stralen. Ik kijk Josh hoopvol aan, maar daarna besef ik dat hij toch gewoon vriendschap bedoeld, ineens stop ik met stralen, laat het gewoon gebeuren Riley, come on.

Hope keek naar de druppels, de druppels die haar het verdriet lieten voelen dat ze al jaren probeerde te onderdrukken.De tranen die het verdriet met zich mee droegen, verlieten nu het lichaam van Hope. "Jij kan je niet verontschuldigen, mijn vader had het gedaan. Niet jij.", fluisterde ze zacht. De regen buiten werd al wat zachter en Hope keek Bill aan."Ik ga naar de kantine, wat eten halen. Ga je mee?", Hope wachtte niet op antwoord en trok een joggingbroek aan, een te grote trui trok ze over haar pyjama jasje. Rustig liep ze naar buiten, de kantine binnen. Een geur van muffins vulde haar neus. Ze pakte een dienblad en pakte een appel, muffin en een croissantje.

Ik kus haar terug en snuif de frisse geur op van haar zachte wangen. Ik ken niemand die zulke zachte wangen heeft, met zo'n roze blosje erop, kleine deukjes van het lachen.. en dan haar ogen, omfg. Ze hebben gewoon alle kleuren van de regenboog, kleine zwarte spikkeltjes in haar irissen en een aandachtige glans die erop ligt. Ik moet haar nog steeds een keer vertellen van wat er gebeurde, en dat ga ik ook zeker doen. Maar het komt er steeds net niet van. Als we alleen zijn kunnen we alleen maar lachen en zoenen, en als we niet alleen zijn kan het nou eenmaal niet. 'Ik weet het niet, ik heb geen honger meer,' zucht ik en ik schuif mijn bord weg.

Ik glimlach even, ik heb het echt goed te pakken. Hij is zo schattig, met die v-hals, dat hij dat perse aan mij wilt vragen. 'Wat hebben jullie dalijk? Ik kunst volgensmij, dan jij toch ook Josh?' vraag ik. Het liefst zou ik hem in zijn wangetjes knijpen, die roze zijn van de kou. 'Ik wil je zo even onder 4 ogen spreken Josh.' fluister ik in zijn oor. 'Claire, we moeten wel iemand voor je vinden hè.' zeg ik giechelend.

Nee je moet havo hebben gedaan, maar het gaat volgens mijn ma om de mentaliteit. Het trutjes gehalte zeg maar die bij Havo'ers enzo er veel minder is dan bij mensen die iets lagers doen ofzo. Ik weet het niet.

Veronica zuchtte en liep het terrein over, ze moest toch eten. Ze liep de kantine in en liet haar ogen snel over de tafels glijden maar ze kon de rest niet zo snel zien. Ze wist nou niet of ze nou opgelucht moest zijn of niet. Ze liep naar het eten toe en schepte wat op haar bord en nam een glas thee mee en suiker. Ze ging op haar tenen staan, zo groot was ze niet, en keek rond.

Ik bloos. Ik dacht dus dat het bloos-gedeelte voorbij was, maar dat was schijn en bedrog. Daar zijn ze weer, Miss&Mister Appelwang. Shit. Met me praten? Ik voel hoe ik even verstrak, maar daarna doe ik alsof er niks aan de hand is. 'Natuurlijk Riles,' zeg ik. Voor Riley doe ik alles. Echt echt alles. Ik kijk naar de muffins die ze wegeten, het fruit en het brood, er zit echt een soort ijzeren klomp in m'n maag waardoor er geen eten in kan of zoiets. 'Schatje, zullen we dan even naar jouw kamer gaan,' vraag ik terwijl ik mijn vingers door haar haar laat glijden. De blonde lokken vallen weer precies terug op hun plek als ik mijn hand optil. Ik kijk er gefascineerd naar terwijl ik theedrink. THEE?! Er is echt iets mis met me..