RPG ~ Glorious High

Veronica scheurde haar blik los van haar handen en keek naar Hope die een paar bankjes verder op zat. Ze hadden nog niet veel gepraat, niet eens zelfs. Ze hadden alleen hallo gezegd en elkaar even in de kamer gezien. Ze wenkte haar, wilde graag haar kamergenoot leren kennen. De campus deed haar goed, Leonardo deed haar goed. Ze was niet meer zo verlegen als eerst. Dat kwam goed uit, het scheelde veel twijfels en gedachtes als ze dingen onder ging.

In haar ooghoek zag ze de wenk van Veronica. Een kleine glimlach sierde de lippen van Hope en ze stond op. Ze was een paar stappen van het andere bankje verwijderd. Stil liet ze zich op het bankje zakken en keek ze naar haar handen, die ze netjes op haar knieën had gelegd. Een stilte vulde de lucht en Hope zuchtte zacht. 'Jij bent dus mijn kamer genoot.', concludeerde Hope zacht. Het was een stomme zin, niet de juiste zin om een gesprek te starten, maar Hope moest gewoon iets zeggen om de stilte op te vullen en zich niet zo ongemakkelijk te voelen als dat ze deed.

'Maak je maar niet druk, je hebt mooie handen' Zei Leonardo aardig en hij glimlachte. 'Hallo' Zei hij tegen het meisje wat er bij kwam zitten. Ze leek stil, misschien was ze wel geen prater. Dat kwam goed uit, dan viel het niet zoveel op hoeveel Leonardo soms wel niet door ratelde. Hij vroeg zich af waar Josh was en zag hem staan bij een paar andere meiden. De flirter, waar was handen meisje ? was hij die al vergeten ? Hij keek om zich heen om haar te ontdekken maar kon haar niet vinden. Hij strekte zijn benen en duwde zijn muts weer wat dieper over zijn oren terwijl een luide gaapte, hij deed niet eens de moeite om hem te onderdrukken. Wel deed hij zijn vuist voor zijn mond, waarom eigenlijk zijn vuist en niet zijn hand ? Misschien had hij ooit geleerd van zijn vader dat een vuist mannelijker stond dan een hand. Ja, dat zal het zijn.

Als ik uiteindelijk toch op sta van het bankje loop ik naar de binnenplaats. Daar zie ik leonardo, Veronica en nog een ander meisje al zitten. Ik zwaai even naar ze en loop gelijk op ze af. Ik zie Josh al praten met een aantal meiden, de sukkel. Toch wordt ik een beetje rood als ik Josh weer zie. Als ik uiteindelijk bij ze aan ben gekomen begroet ik ze vrolijk en tegen het meisje zeg ik 'Hai, ik ben Riley.' Zij heet blijkbaar Hope.

'Indeed.' Zei Veronica en keek naar Riley die er bij was komen staan. 'Urgh, het spijt me, ik ben je naam vergeten.' Zei ze en haar wangen kleurden rood. Ze had haar al vaker gezien. maar wist niet of ze ooit namen uit hadden gewisseld, dus dit leek haar de veiligste oplossing. Ze draaide zich even naar Hope. 'Je vind het toch niet erg dat ik het bed dat tegen de muur staat heb gekozen, he?' Vroeg ze en boog naar haar toe. 'Dat andere bed vind ik een beetje, um, eng. Want hij staat niet tegen de muur. Door die muur voel ik me veiliger.' Fluisterde ze zacht in Hope's oor en Veronica werd knal rood. Ze drukte haar vinger tegen haar lippen aan en keek weer naar Riley.

'Hee Riles!' Enthousiast stak Leonardo zijn hand omhoog, die werd gehigh-fived. Hij voelde zich best goed, zal vast door het weer komen. Hij leunde tegen de rugleuning aan en trok zijn neus op, ze zon scheen irritant in zijn ogen. Even keek hij naar Veronica 'Wow.. je bent rood' Een grijns gleed over zijn gezicht. 'Nouja, het is een begin misschien word je ooit nog wel eens bruin..' Hij haalde zijn muts van zijn hoofd, haalde een hand door zijn haar en duwde zijn muts weer terug. 'Hij zit echt niet lekker sinds ik hem af heb gedaan..' Geërgerd duwde hij de muts over zijn oren.

Even boog Hope zich naar Veronica en een grijns verscheen op haar gezicht.'Natuurlijk vind ik het niet erg. Maar als ik het andere bed eng vind, kom ik toch echt naast je liggen.' Hope schudde haar hoofd en keek naar het andere meisje, Riley. 'Aangenaam kennis te maken. Ik ben Hope, Hope Stefany Polyvore. Ik weet natuurlijk niet of je dat al wist...' Ook Hope werd dit keer rood en ze haalde een hand door haar haren.

Claire had haar spulletjes opgeruimd en op haar nachtkastje stond nu een foto van haar en haar familie, haar wekker en een lamp. Tot nu toe nog niet erg veel dus. Maar voor Claire was het perfect. Ze had niet zoveel spullen nodig. Ze was even op de bed gaan zitten en had de kamer in zich opgenomen. Het was groter dan haar kamer thuis en als haar kamergenoot een beetje aardig was, dan zou ze zich hier vast snel thuis gaan voelen. Althans dat hoopte ze. Ze keek nog een keer naar haar plattegrond die naast haar op het bed lag en ze besloot om een rondje op de campus te lopen. Misschien kwam ze haar kamergenoot wel tegen of iemand anders die haar aardig leek en dan kon ze daar misschien even met praten. Ze moest in ieder geval wel een beetje haar best gaan doen mensen te leren kennen, anders dan werd ze straks een loser zonder vrienden.

Leonardo ging op zijn gemak zitten, die meiden zouden wel tegen elkaar gaan praten. Hij gaapte weer, en leunde met zijn hoofd tegen de rugleuning en leunde met zijn schouder tegen Veronica aan zodat hij niet om zou vallen. Hij zou zo in slaap kunnen vallen als het aan hem lag. Toch was hij gek genoeg wel bewust van de meiden die elkaar voorstelde. Zijn oren stonden op scherp terwijl zijn ogen langzaam dicht vielen. Hij smakte een keertje met zijn lippen en voelde zich loom worden.

Veronica sloeg haar handen voor haar gezicht toen Leonardo de opmerking over het rood zijn had gemaakt. 'Zolang je me niet plet mag je lekker in mijn bed komen liggen.' Zei Veronica en grijnsde naar Hope. 'Ik enk dat jij en ik, wij dus, het heel leuk gaan krijgen. En je mag hem, Leonardo daar, slaan als hij midden in de nacht om de ds komt vragen.' Zei ze en haalde haar handen van haar wangen.

Leonardo gromde zacht toen hij de opmerking hoorde van Veronica 'Aardbei' Hij grinnikte met nog wel zijn open dicht en bonkte zacht met zijn hoofd tegen haar schouder. Hij had geen zin om zijn arm te bewegen en haar te porren. Hij liet zijn hoofd weer stil liggen tegen de rugleuning en klakte met zijn tong. Hij deed één oog open en toen weer dicht. Jammer dat het bankje zo hard was, anders had hij hier kunnen slapen. Hij beet op de binnenkant van zijn wang toen hij bedacht hoe jammer dat was. Hmpf, nee hij kiest zijn bed bóven het bankje.

Claire slenterde de campus op en ze keek naar de mensen die met elkaar aan het praten waren. Zij wilde ook iemand om mee te praten. Vrienden hoefde niet eens per se. Maar iemand kennen was altijd wel fijn. Ze haalde even een hand door haar haar heen en besefte dat daar vrij veel klitten in zaten. Dus haalde ze een elastiekje uit haar zak en draaide haar haar in een staart. De mensen hier leken haar op zijn minst allemaal wel aardig, alleen was ze eigenlijk veel te verlegen om op iemand af te stappen en een praatje te beginnen. Ze liet zich dus maar in het gras zakken en keek een beetje om zich heen.

'Stuk chocola.' Mompelde Veronica tegen Leonardo en klopte op zijn hoofd. 'Ga maar slapen, dan hebben we geen last meer van jou geneuzel.' Zei ze en hield haar hand op zijn hoofd. Ze keek naar de twee andere meisjes en toen naar de lucht. Ze vond het leuk hier, ze kon het niet vaak genoeg denken. Ze glimlachte even toen ze aan haar favoriete anime serie dacht. Dat deed ze vaak, randomly. Veronica kon best random zijn, heel erg zelfs.

'Stuk chocola? zo bruin ben ik niet' Sputterde Leonardo tegen en hij opende zijn ogen. 'Kijk, dat meisje wat ik zag lopen zit daar' Hij zwaaide met zijn hand in de richting van Claire, liet zijn arm weer vallen en sloot zijn ogen. De hand van Veronica voelde wel lekker op zijn hoofd, dan werd zijn muts wat plat gedrukt die helemaal niet zat. Tevreden glimlachte hij en hij snoof. Hij rook parfum, dat zou vast van die meisjes komen. Het rook zoet en het was eigenlijk best wel lekker.

Claire hoorde iemand iets zeggen en keek in de richting van waar het vandaag kwam. De jongen die het blijkbaar had gezegd wees in haar richting en ze zei:"Bedoel je mij?" Claire glimlachte en stond toen op uit het gras, misschien zou ze even bij hen kunnen gaan zitten, als ze dat in elk geval niet erg vonden. Ze streek haar jurkje even glad en trok haar vestje nog wat beter over haar schouder heen, waarna ze in de richting van het bankje liep. Ze stak haar hand op en zei:"Ik ben Claire. Zijn jullie hier al lang?"

'Ik zal er niet zo moeilijk over doen als hij om een ds komt vragen. Ik heb er een, die hij best mag hebben voor zolang ik hier ben.', zei Hope zacht terwijl ze naar het meisje keek dat in het gras ging zitten. 'Waarom komt ze er niet gewoon bij zitten? Dat is stukken gezelliger.', mompelde ze tegen zichzelf. Hope was iemand die in zichzelf praatte, waar ze zich best voor schaamde. Ze was nog niet uitgesproken of het meisje stond op en kwam naar ze toe, stelde zich voor en Hope toverde een glimlach op haar gezicht.'Hope, Hope Stefany Polyvore. Je kunt Hope of Stefany zeggen, wat je wilt.'

Claire keek naar het meisje dat zich voorstelde als Hope en ze glimlachte. "Leuk je te ontmoeten Hope. Ik denk dat ik maar gewoon Hope zeg..."Claire vond het al best wel eng om dit te hebben gezegd, maar ze had het gedaan en daar was ze dan wel weer best trots op. Ze keek naar de andere mensen en glimlachte ook even naar hen. Nu kende ze in elk geval twee namen. Luca en Hope, al wist ze natuurlijk nog niet wie Luca was.

Veronica keek naar Claire en glimlachte. 'Nou ik denk zo'n 4 uur. Maar dat is nogal ruim.' Zei ze en haalde haar schouders op. 'Ik ben trouwens Veronica.' Zei ze en keek naar Leonardo. 'Ik heb niet gezegd welke chocolade je was.' Zei ze en streek afwezig over zijn hoofd heen. 'Je bent wel lief zo hoor.' Zei ze en prikte zachtjes in zijn wang.

'Ik ben Leonardo, Leonardo McHalen' Stelde Leonardo zich zelf voor en hij stak zijn hand uit. Hij opende zijn ogen en keek naar het meisje. Ze zag er knap uit, alle meiden zagen er knap uit hier, wat was dat ? waren hier geen lelijke mokkels ? Hij keek rond. Blijkbaar niet. Wat hij niet zo erg vond.. not at all ! Hij glimlachte en sloot zijn ogen weer terwijl een tevreden geluidje maakte. 'Bedankt Veronica, jij bent ook erg aardig.. aardbei met chocola is erg lekker wist je dat?' Hij blies zijn wang op toen ze hem aanraakte.

'Haihai.' zeg ik vrolijk. Ik glimlach even naar Hope zodat ze weet dat ik haar gehoord heb. Ik bekijk het andere meisje de laatkomer. Ze ziet er eigenlijk heel aardig uit. Ik ga op de grond zittenwaarbij ik zachtjes plof op de harde, vooral koude grond. Ik ga in mijn favourite houding zitten, de kleermakerszit. 'Ik ben Riley, Riley Lee Mindervolt.'

'Je moet niet te veel op die twee letten Claire. Er zit volgens mij een steekje los in die bovenkamers daar.', zei Hope met een grijns op haar gezicht. Even keek ze vanuit haar ooghoek naar Leonardo en Veronica. Ze zouden wel een leuk stel zijn samen, allebei knettergek en nog humor ook.

Claire schudde de hand van Leonardo en glimlachte naar veronica toen deze zichzelf voorstelden. "Leuk jullie allemaal te ontmoeten." En dat meende ze, deze leerlingen waren best wel aardig en ze was blij dat ze een soort van vrienden had gemaakt. Of in elk geval kennissen. Ze keek naar het meisje dat later aan kwam lopen en op de grond neer plofte. "Hoi ik ben Claire."Dat wist ze waarschijnlijk nog niet, en Claire stak haar hand uit. Ze moest wel lachen om Leonardo zijn opmerking over Chocola en aardbeien en ze was het wel met hem eens. Ze hadden dat een keer gegeten tijdens een high tea. En toen hoorde ze wat Hope zei over hen en dat was ze misschien wel een beetje met haar eens. Maar ze kon er ook de humor wel van inzien.

'Het smaakt beter dan banaan met chocola. Banaan vind ik niet eens zo lekker. Weetje wat ook lekker is, aardbei met witte chocola.' Zei Veronica en legde haar hoofd op die van Leonardo. 'Nu ben ik moe.' Zei ze en keek naar de Dames. 'Wat een awesome outfit heb je aan Riley. Riley. Riley. Je naam klinkt heel Engels, wist je dat?' Vroeg ze en keek naar Riley. Ze was even stil en sloeg zich zelf toen voor haar hoofd. 'Natuurlijk wist je dat.' Mompelde ze.

Even stond Hope op. Leonardo had haar waarschijnlijk niet gehoord, dus moest ze hem zelf maar halen. Met een korte sprint en wat zoeken in haar tas had ze de ds gevonden. Sprinten had niet zoveel zin, dus liep Hope maar gewoon terug. De ds legde ze op de schoot van Leonardo en ze ging weer zitten op de plek waar ze net zat. 'Wat ben ik blij dat ik hier een paar mensen heb gevonden die redelijk normaal kunnen doen.', mompelde ze zacht.

Ik stel mezelf ook voor aan Claire, en ik schud ook haar hand. 'Dankje, op mijn vorige school konden ze het echt totaal niet accepteren, jij hebt ook leuke kleren aan!' zeg ik als compliment. 'Dat klopt ik kom uit Brighton, Engels dus.' zeg ik en ik begin gelijk te stralen, mijn woonplaats is gewoon tof, behalve de school.