RPG ~ Glorious High

'Hmmm ja dat is wel apart, maar ik loop met mijn handen voor mijn ogen als ik ergens nieuws kom, dus erg raar is dat ook weer niet hoor.' zeg ik geruststellend. Als ik mijn ei op heb begin ik aan mijn broodje , ik scheur met mijn handen een stukje los en stop die in mijn mond. 'Wow, ik vind de plastics echt een goede bijnaam voor ze, echt dit is hun gesprek: "Wow heb je een nieuwe mascara op, en hoeveel lagen, ik doe er altijd 10? O je hebt nepnagels van welk merk koop jij ze? Welke foundation heb jij op vandaag? O ik heb van maybeline en dan de donkerste." Aanstellertjes.' zeg ik allemaal vol walging, vreselijk.

'Ahahah, ja, dat weet ik nog wel, gisteren. Ik dacht dat je last had van de zon, maar er was helemaal geen zon, nergens.' Ik lach bij de herinnering. Het zag er absoluut belachelijk uit. Maar hoe zag dit eruit, knijpen in m'n arm? Ook niet echt 100% waarschijnlijk, en wie had het allemaal al gezien? Ik had geen rekening gehouden met anderen.. 'Ik lust geen ei,'zeg ik. 'Geen gekookt ei, het is net of je snot eet, als dat geel erin zo zacht is.' Ik ril. Vroeger aten we altijd eieren. Mijn moeder maakte ze klaar, extra zacht, dat was goed tegen hoofdpijn zei ze. Ze had vaak hoofdpijn door de pillen die ze in nam.

'Ei is lekker, maar dan moet het gebakken zijn EN geel, met peper en zout. Een omelet dus.' Ik bekijk even zijn bord, zijn eetgedrag is gewoon niet normaal. Maar dat is eigenlijk wel bij alle jongens. Zodra ik mijn broodjes ook op heb prik ik mijn vork in een stukje fruit. 'Als fruit niet bestond weet ik ook niet waar ik nu was, echt, fruit is zo lekker, ik eet het altijd als het er staat, overheerlijk.' zeg ik lachend. Ik stop het fruitstukje in mijn mond, het is ananas, een van mijn lievelingsfruitsoorten.

HAM, I'm back, sorry gisteravond kwam me zus thuis & ging in tuin zitten =D

Leonardo gniffelde en ging bij Veronica staan. 'Handen in een driehoekje..' Mompelde hij en hij verplaatste een paar van haar vingers op de bal. 'Blijf naar de basket kijken, door je knieën en als je afzet met je knieën strek je je armen met kracht uit..' Hij bleef kijken hoe ze het deed. De bal ging in ieder geval de goeie kant op, rolde over de ring en viel er toen nét niet in. 'Beter beter' Hij glimlachte en pakte de bal voor haar. 'Ik denk dat je te klein bent voor dunken of niet ?' Hij grinnikte en gaf de bal aan haar 'Wil je proberen te dunken ?'

Haai Romeetje, goodmorning sunshine =D

'Ik eet best veel he?' vraag ik tussen 2 broodjes door. 'Maar weetje, ik verbruik veel energie, voetballen, rondlopen, leren..' verliefd zijn. KNIJP. Het gaat zo automatisch al en ik zie dat Riley ziet dat ik mezelf knijp. Ze kijkt verbaast. 'Sorry, uhm.. waar waren we? Fruit. Fruit is ook lekker ja, vooral mango. Maar dat heb ik hier nog niet gezien. En chocoladefondue met fruit. Aardbeien enzo.'

'Je bedoeld dat ik als een idioot door de lucht moet vliegen en de bal erin moet proberen te krijgen?' Vroeg Veronica met opgetrokken wenkbrauwen. 'Naah, daar ben ik te klein voor. Maar ik wil het best proberen.' Zei ze en haalde haar schouders op. 'Als ik geblesseerd raak mag je me overal heen dragen.' Zei ze en face palmde hem.

Ik weet niet waar de school staat.
He gatverdamme. Er zit een haar in mijn Fudge D:

'O dan is het goed.' zeg ik lachend. Een beetje verbaast kijk ik naar Josh, die ook nu in zijn arm knijpt. 'Wat zijn dan die verkeerde gedachtes, nou deed je toch niks verkeerd?' vraag ik. Hij wil het niet antwoorden, dat merk ik wel, maar ik ben gewoon nieuwschierig van aard. 'Ja echt delicious.' zeg ik lachend, zonder te laten merken dat ik door heb dat hij over een ander onderwerp wil beginnen.


Oh oke, hè bah fudge is juist zo lekker, caramel is dat toch?

'Ik zal je dragen met liefde' Zei Leonardo droog en hij pakte een andere bal uit het rek. 'Kijk, het is gemakkelijk.. links rechts links spring je op, trek je het ene been op voor meer vaart en dunk je hem erin..' Hij deed het voor en de bal kwam in de basket. Leonardo grijnst en keek toen om naar haar. 'Snap je?' Hij keek geamuseerd naar Veronica. Hij vond alles wel grappig zo, vooral omdat het Veronica was.

'Uhu oke goed. Ik lijk wel niet goed snik dat ik dit allemaal doe. Ik weet zeker dat ik zo tegen de paal aan vlieg.' Mompelde Veronica en deed wat Leonardo zei, maar stopte voor de Basket, voor dat ze moest springen. Ze draaide naar hem om. 'Ik durf niet.' Zei ze met grote ogen.

'Moet ik je optillen ?' Lachend liep Leonardo naar haar toe 'Het is niet eng, je draait je weg van de paal.. kom op Veronica, je bent een roodharig beest wat niet in de lucht durft te springen' Toen glimlachte hij lief, het zelfde wat hij ooit bij zijn pupillen had gedaan toen hij daar les aan had gegeven. Het kwam vaker voor dat ze het niet durfde, en Leonardo was een meester in het overhalen. 'Goed, ik ga bij de paal staan oké? Als je valt heb ik je zo en je kan niet tegen de paal aan knallen maar tegen mij' Hij knipoogde en ging bij de paal staan 'Kom, probeer nog een keer' Zei hij aanmoedigend.

Veronica ademde diep in en ging terug. Hij wilde haar dus echt laten springen. Ze schudde haar hoofd. goed dan, ze zou hem niet teleurstellen. Ze nam een aanloop en sprong toen wel. Ze keek niet of de bal het had gehaald of niet, ze kromp in een, nog steeds bang voor de paal, of dat ze iets anders ging raken.

Ik volg Veronica en Leonardo op de voet haha...

Als ik helemaal klaar ben -de rest zit al een tijdje te wachten- stel ik voor om naar buiten te gaan. 'Over een kwartier begint de volgende les. Ik heb geschiedenis, jullie?' We lopen met z'n vieren (Riley, Claire, Bill en ik) naar het grasveld en kijken hoe Leonardo Veronica probeert te leren basketballen. Het ziet ernaar uit dat dat nog niet zo makkelijk is als het lijkt. 'Leoo,'roep ik. 'Moeten jullie niet eten? De les begint over een kwartier weer!'

Ik schud even mijn hoofd als hij mijn vraag ontwijkt, dat was eigenlijk ook wel te verwachten. Als ik zie dat Leonardo en Veronica aan het basketballen zijn glimlach ik gelijk, die twee zijn zo grappig, ik weet gewoon niet hoe het komt. 'Pff geschiedenis, hmmm, ik heb geen idee wat ik heb eigenlijk volgensmij Engels of whatever? Oh nee ik heb fotografie, oh dat wordt wel tof, daar krijgen we een eigen camera.' zeg ik enthausiast, ik heb echt een passie voor fotograferen, je ziet mij meestal altijd met een camera.

Leonardo keek enigszins een beetje gespannen toe. Toen ze in de lucht sprong, ik weet niet hoe ze het voor elkaar kreeg krom ze ineen. Ze vergat te landen, nog voor ze ongelukkig kon vallen stond Leonardo daar al. Ze was niet zwaar, en hij had haar nét optijd vast voor ze ongelukkig kon vallen. 'Je had je nek wel kunnen breken dodo' Grinnikte Leonardo en hij zette haar op beide benen neer. 'Je wilt het vast niet nog een keer proberen? Je aanloop was goed, alleen dit keer moet je maar één been in trekken en niet beide..' Leonardo glimlachte en liet haar los, zijn armen langs zijn lichaam. Hij keek om toen hij Josh hoorde 'O.. ja, eten tuurlijk'

'Ik was bang.' Zei Veronica en trok een pruillip. 'Ik ga nooit zo hoog in de lucht, eigenhandig.' Zei ze en keek naar de basket en gromde er naar. 'Dat springen is gewoon onmenselijk. Wij zijn niet gebouwd om te springen.' Mompelde ze en schudde haar hoofd. 'Ik wil een knuffel.' Zei ze en hield haar armen open voor Leonardo. Ze vond het stiekem wel leuk dat Leonardo haar zo had gevangen. Het was zijn soort van taak geweest. Maar dat nam niet weg dat Veronica even had moeten blozen. Ze vond het vervelend, er was geen rede geweest om te blozen, en toch had ze het gedaan.

'Ik vind ze wel een leuk stelletje,'zei ik. 'Ookal is het gewoon vriendschap.' Ik wees naar Leonardo en Veronica. Ze pasten wel goed bij elkaar. 'Wow, zag je dat,'zei ik terwijl ik Riles aanstootte, 'maar goed dat hij erbij was.' Ik ga wat onderuitgezakter zitten. Ik heb zin in geschiedenis. 'Ik kan geen foto's maken,' zeg ik. 'Ze zijn altijd scheef, of zonder horizon, en ik zorg er altijd voor dat mensen er een extra bol hoofd van krijgen,' lach ik.

Ik knik waarneer hij dat zegt 'Ja anders had ze haar nek gebroken, en het is ook wel leuk om naar te kijken.' zeg ik gniffelend. Ik ga naast Josh zitten en doe hem na, nou ja ik ga ook onderuit gezakt zitten. 'Hmm ik weet niet, ik fotografeer altijd, en ik wil er later misschien mijn beroep ervan maken. Mensen met een bol hoofd, vet. Ik kan juist totaal geen geschiedenis, vroeger dacht ik altijd dat de romeinse tijd later was dan de middeleeuwen, NOT.' ratel ik lachend achter elkaar. Ik kijk even met spleetjes naar Veronica en Leonardo, ze zien er echt schattig uit zo samen, maar dat denken mensen ook van ons...

Leonardo moest lachen om Veronica en sloeg toen zijn armen om haar heen. 'Okeoke' Zei hij toestemmend 'Je deed het nog best goed voor een beginneling' Mompelde hij in haar oor en hij grinnikte.

Kortste stukje OOIT. Danku danku.

Veronica knuffelde hem terug. 'Dank u. Dus zo'n ramp ben ik nou ook weer niet?' Vroeg ze en liet hem weer los. 'Ik vind dat ik nu wel genoeg heb gesport voor vandaag. Ook voor morgen.' Zei ze en stapte van hem weg. 'Ik ga me even speed douchen en omkleden.' Zei ze en verdween naar het meisjes gebouw, haar kamer. Ze sprong daar onder de douche en sprong er weer net zo snel onderuit. Hoewel ze niet veel had gedaan vond ze het toch even lekker om te douchen. Ze kleedde zich aan, deed haar make-up en liet haar haren drogen aan de lucht.

'Waarom gaan wij altijd met elkaar praten, en jij niet meer met Bill en ik met Claire,' fluister ik terwijl ik meteen wel in mijn vuist wil bijten van schaamte. 'Sorry, dat klonk een beetje raar.' Ik glimlach. Misschien is dat wel de remedie tegen blozen; glimlachen, niet op je lip bijten. 'Ik vind geschiedenis wel leuk. Ik deed er vroeger altijd spreekbeurten over. Hitler, Marie-Antoinette, ik vind het allemaal heel interessant eigenlijk. Maar als jij beroemd fotografe bent wil ik best op je expositie langkomen hoor, haha.' Ik kijk naar de Plastics die langskomen. Ze zien ons niet, gelukkig.