RPG ~ Glorious High

Claire lachte even om Hope en Bill toen ze zich op de stoel weer had omgedraaid en zei:"Je hoort als jongen helemaal niet in de ondergoedla van meisjes te zitten Bill..."Het klonk een beetje verwijtend, maar het was als een grapje bedoeld en door de grijns op haar gezicht was dat ook wel duidelijk.

Ik lach en kijk haar aan. ''Nou en.'' zeg ik en doe de bh om. ''Kijk! Ik ben Hope met mijn Nijntje's bh!'' zeg ik en ren de kamer mee rond. Ik lach en doe hem uit en gooi hem op Hope's hoofd. Ik lach en doe mijn armen over elkaar. Ik kijk Claire aan. ''Klopt.'' zeg ik en plof op het bed neer.

Hope ging met haar armen over elkaar staan en keek hem gemaakt boos aan."Precies. Claire heeft gelijk, dat hoor je niet te doen.", zei ze zo serieus mogelijk. Niet veel later schoot ze in de lach. Ze kon nooit zo serieus zijn als het een niet zo'n serieuze situatie was. Hope haalde de bh van haar hoofd en legde hem netjes terug waar die hoorde.

Claire schudde lachend haar hoofd en zei toen:"Nou voor deze keer vergeven we het je. Je bent ook een jongen en die weten dat soort dingen niet. Ik begrijp best dat een BH interessant voor je is."Ze lachte nu nog harder en keek samenzweerderig naar Hope. Meisjes vielen elkaar toch altijd bij als het om jongens plagen ging. Ze trok haar knieën op en grijnsde. Zo zat ze altijd.

Ik schoot ook in de lach en haalde een hand door m'n haar. ''Je hebt gelijk, maar ik was nieuwsgierig. Wie weet wat ze daar allemaal in stopt.'' zeg ik en kijk Hope met een wenkbrauwwiebel aan. ''Je verstopt er niet drugs ofzo hé?'' zeg ik en ga opstaan. Ik ga recht voor haar staan en kijk haar met een wenkbrauw omhoog aan. Toen keek ik Claire aan. ''BH's zijn voor jongens interessante dingen.'' zeg ik grijnzend en kijk dan weer naar Hope.

Hope schudde haar hoofd en deed een stap naar achteren.'Geen drugs.' Ze wendde zich naar Claire en er verscheen een glimlach die haar lippen sierde. 'Met wie zit jij op de kamer? ', vroeg ze, van onderwerp veranderend.

Claire glimlachte en schudde even haar hoofd om Bill. "dat snap ik nou echt niet hea? Waarom jongens dat zo interessant vinden. Het kan mij echt niet schelen wat jongens voor onderbroeken dragen, maar dat zal dan wel weer iets zijn van jongens. Die komen toch van een andere planeet."Ze lachte naar Hope en zei toen:"Ik zit met Luca op de kamer, al heb ik haar in de dagen dat ik hier ben nog niet ontmoet, alleen zachtjes horen snurken."

Ik kneep m'n ogen tot spleetjes en hield m'n lach in. ''Goed dan.'' zeg ik en plof weer op het bed. Ik kijk op m'n horloge hoe laat het was. ''Hm, ik moet gaan zo. Over een paar minuten controleren ze kamers.'' zeg ik en zucht even.

Hope keek van Claire naar Bill en weer naar Claire. 'Wat als we kamergenoten worden? Ik spreek Veronica heel af en toe. Al nemen we dan jou kamer, schoppen we Luca eruit en kom ik in haar plaats?' Zelf vond ze het een geweldig idee. "Jongens komen van een andere planeet, waar beertjes onderbroeken het helemaal maken.", zei Hope met een grijns op haar gezicht. Ze keek naar Bill en zuchtte. 'Als je nu gewoon zegt dat je helpt met huiswerk, mag je vast blijven.'

Claire lachte en zei toen:"Nou dat lijkt me wel een goed idee, ik mag je echt heel graag en nouja ik spreek mijn kamergenoot niet zoveel, Dus misschien kunnen we vragen of we mogen ruilen? En mag het niet dan kom ik gewoon stiekem hier logeren? Ik ken Veronica ook en ze is een aardige meid."Al waren er de laatste tijd wat vreemde dingen gebeurd en moest ze waarschijnlijk nog even met hen praten, over wat er was gebeurd, of dat hadden ze zelf al opgelost. Dat hoopte de althans.

Ik grijns even en kijk Hope aan. ''Jeuh, lang leven de beertjesplaneet.'' zeg ik en steek twee vingers omhoog. Dan kijk ik even naar de grond en dan weer naar Hope. ''Nja, ik heb toch niks te doen hier, en ik ben moe.'' zeg ik en wrijf even in m'n gezicht.

Claire keek naar Bill en zei toen:"je kunt toch altijd later nog terug komen van je beertjesplaneet? Ik bedoel ik denk niet dat ze om de vijf minuten komen checken, dus als ze zijn geweest mag je van mij best terug komen..."Bill was gezellig gezelschap en had gevoel voor humor, dus dat was altijd een pluspunt.

'We gaan het vanavond even vragen, nadat we hebben gegeten.', zei Hope en ze keek naar Bill. 'Net wat Claire zegt. Ik houd je zeker niet tegen om te komen.' Hope keek even naar de kleren van Bill. 'Je mag de kleren houden, die ga ik niet meer aantrekken. Ze zijn besmet met het beertjes-virus.', zei ze grijnzend.

Ik plof op mijn buik op het bed neer. ''I'm tired girls.'' zeg ik en zucht diep. Dan kijk ik Hope aan. ''Nu ga ik ze juist teruggeven.'' zeg ik lachend en kijk uit het raam.

Hope liet zich ook op het bed zakken en porde Bill in zijn zij. "Jij gaat ze bij je houden. Ik hoef ze niet meer terug, echt niet.", zei ze waarna ze vervolgens nog een paar keer porde. Ze deed het vaker, mensen porren en dan hopen dat ze het niet terug deden. Hope kon niet tegen porren. Ze kon tegen wel meer dingen niet. Kietelen, porren, zacht in je nek blazen.

Claire glimlachte en zei toen:"Nou als je moe bent moet je misschien je beertjespyjama aantrekken en je bed in duiken?"Maar Claire begon eigenlijk wel een beetje honger te krijgen en toen ze even een tijdje naar het gepor van Bill en Hope had zitten kijken grijnsde ze. "Zullen we wat te eten gaan halen? Ik heb eigenlijk best wel honger, want ik ben tussen de middag vergeten te eten..."

Ik voelde dat ik werd gepord en keek naar Hope die dus dat deed. ''Aargh, hou op!'' zeg ik lachend en duw haar naast me neer op het bed. Ik ga recht zitten en kietel haar. Dan kijk ik even snel naar Claire. ''Hmm ja is goed, eerst even haar laten lachen.''

Claire lachte en zei:'Oké is goed, maar wat nu als ik jou eens laat lachen."Uit ervaring wist ze dat bijna niemand tegen haar kietelen kon. Ze had kleine en slanke vingers en daardoor voelde het nog drie keer zo erg als normale vingers. Claire was altijd al klein geweest en dun, sommige mensen hadden haar ouders aangeraden haar naar een dokter te sturen omdat ze anorexia had, maar haar ouders wisten we beter. Ze sprong van de bureaustoel af en wierp zich toen op Bill, met haar smalle kietelhandjes in de aanslag.

Het gekietel van Bill zorgde ervoor dat Hope haar lach niet meer kon inhouden. Ze kreeg geen lucht meer, zo lang moest ze lachen. Ze hoopte dat Bill snel zou stoppen, tegen stribbelen werkte niet. Niet veel later lukte het om onder hem vandaan te komen en ze ging overeind zitten. "Wil je dat nooit meer doen?", vroeg ze hem terwijl ze onregelmatig adem haalde.

Ik zag dat claire op me af kwam en liet toen meteen Hope los. Ik keek Hope grijnzend aan. ''Misschien, ik kan soms wel opeens toeslaan.'' zeg ik en haal een hand door m'n haar. ''Oké, zullen we wat gaan eten?''

Claire lachte en zei toen:"Oké goedzo, dat was ook precies mijn bedoeling."Ze was er niet zo zeker van of ze Bill echt aan het lachen had gaan maken, maar het was goed om te onthouden voor een vorige keer. Hij had Hope zo snel losgelaten dat ze er haast zeker van was dat ook hij niet tegen kietelen kon. Overigens konden vrij weinig mensen dat.

Hope schudde haar hoofd en opende de deur van haar kamer. Ze liep de gang door en stapte de binnenplaats op. Ze liep naar de kantine en zag pizza staan. Het was bijna op, er waren nog 3 stukken. Snel pakte ze die alle drie en ook de puddingbroodjes waren er nog maar 3 over. Deze pakte ze ook. Ze zou ze zo aan Claire en Bill geven.

Ik liep achter Hope en Claire aan, richting de kantine. Ik zag dat Hope puddingbroodjes pakte. Mjam, wat vond ik dat lekker. ''Jeuh, puddingbroodjes.'' zeg ik lachend en haal een hand door m'n haar. Ik loop naar de automaat en gooi er wat geld in. Ik druk op C9 en wacht op de RedBull. Ik doe dat nog 2 keer, voor Hope en Claire.