RPG ~ Glorious High

"kijken of sommige vissen in de vijver nog niet gevangen zijn" zei ik veelbetekenend kijkend naar Riley. Ik stond op en streek mijn rokje glad de zon was veller gaan schijnenen.

Ik begin zachtjes te lachen als de jongen zo begint te stuntelen. Eigenlijk doe ik dat ook wel soms, maar niet zo erg. Een beetje opgelucht zelfs haal ik adem. In staat om iets te zeggen geef ik uiteindelijk antwoord met. 'Nou dat lijkt me gezellig want jij bent de eerste die ik zie die ook kunst doet.' Ik glimlach even breed, ik denk echt wel dat we, Misschien dat we goede vrienden kunnen worden. Hij ziet er echt vet aardig uit. Ik haal mijn handen weer uit mijn zakken. De ene hand doe ik in mijn achterzak en de ander houd ik in mijn zij. Met een schuin hoofd kijk ik hem aan. 'Waar kom je vandaan?' vraag ik.

David keek naar het meisje. 'Ik ben David,' Zei hij glimlached en hij keek naar haar tekenblok. 'Je kan goed tekenen..' Zei hij, terwijl hij de tekening beter bekeek. Het was een boom, en hij herkende het van de campus. Ze kon echt heel mooi gedetailleerd tekenen. Daarna keek hij weer glimlachend naar het meisje.

ik moet nu gaan xx

'Juist.. erg makkelijk om te onthouden' Mompelde Leonardo een beetje paniekerig toen het schermpje begon af te tellen 3..2..1 START. Leonardo's wagentje stond nog steeds stil terwijl alle andere wagentjes weg stoofde. Hij keek Veronica aan. 'Basketbal is denk meer mijn ding..' Merkte hij op en probeerde uit alle macht te bedenken wat nou ook al weer starten was. Volgens mij had ze dat niet verteld. Uit wanhoop deed hij alsof hij natuurlijk wist welk knopje het was en drukte er op 1, jammer hij reed wel maar nu achteruit. Goed, andere knopje. Verrek, hij ging nog vooruit ook. Toen hij eenmaal weg was grinnikte Leonardo 'Ik speel mario kart like a boss..' Het was een stom grapje geweest van zijn vrienden om overal like a boss achter te zetten. En Leonardo had dat zo'n beetje over genomen. Hij merkte niet dat het misschien nogal stom klonk omdat niemand hier zijn vrienden of hem zelfs kende.

We hadden een gesprek! Ik kookte vanbinnen van opwinding. 'Ik ben in Amsterdam geboren, en op mijn zesde zijn we verhuisd naar Londen. Maar ik kan dus nog altijd goed Nederlands, het is wel een beetje mijn moedertaal. En Engels is dus ook en makkie eigenlijk, dat is wel fijn.' Ik lachte even. 'Iedereen is al helemaal aan het socilizen, echt grappig om te zien. Op mijn oude Highschool waren er echt al van die groepjes en allemaal van die bitchies. Hier niet. En jij dan, waar kom jij eigenlijk vandaan?'

Cath knikt naar Luca 'laten we dat maar gaan doen dan denk ik'zegt ze verveeld. Ze wist niet waarom maar ze had echt niks te doen hier het liefst zou ze eigenlijk al beginnen met de lessen dat was een stuk beter dan hier saai rondhangen.

Ik perste mijn lippen op elkaar en keek rond. De enige jongens die ik zag waren al aan het praten met meisjes. ‘Zo te zien wel.’ Zei ik met een klein glimlachje terwijl ik me weer op Luca richtte. ‘En maakt niet uit joh Cath. Oh trouwens, vergeten te vragen. In welke kamers zitten jullie?’ Ik ging op de grond zitten – mensen keken me meestal raar aan als ik dat deed maar ik vond het altijd wel fijn - en keek omhoog om de andere twee nog aan te kunnen kijken.

Veronica moest lachen om zijn gestuntel en even later zat ze voorover gebogen en had de slappen lach. Na een tijdje kwam ze weer overeind met een grijns. 'Sorry. maar het was zo grappig.' Mompelde ze en en moest nog even grinniken. 'Ik zou je geloven als ze niet achter lag.' Zei ze en keek naar het schermpje. 'Denk je dat het het aan kunt praten en Spelen te gelijk, want dan kan ik je onderwerpen aan een kruis verhoor.' Zei ze en wenkbrauwwiebelde, niet dat iemand het zag maar dat vond ze niet erg. Ze duwde een van de knopjes in en hij veranderde in een kogel die hem een paar plaatsen vooruit bracht. 'Pas op voor de banenschillen.' Zei ze en bestudeerde zijn gezicht.

'Ik woon al heel mijn leven in Brighton, mijn moeder is Nederlands dus ik kan ook Nederlands.' zeg ik vrolijk. 'Ik ga altijd uit in Londen.' zeg ik terwijl ik zachtjes knik. 'Ja inderdaad, ik was wel blij dat jij hierheen kwam hoor.' zeg ik grinnikend. 'Op mijn vorige highschool mocht niemand me door mijn kledingstijl, hun schuld.' zeg ik terwijl ik mijn schouders omhoog haal. Ik weet echt zeker dat hij een goede vriend wordt, we hebben gewoon een echt gesprek.

Ik ging naast haar op de grond zitten ik was het staan nu al zat "kamer 101 alleen ik heb mijn kamergenoot nog niet ontmoet" zei ik met een glimlach "ik hoop dat ik met haar kan opschieten".

En onverstaanbaar geërgerd gemompel klonk uit de mond van Leonardo toen ze niet meer bij kwam van het lachen. 'Goed, stel me maar vragen dan beantwoord ik die.. en natuurlijk kijk ik uit voor de bananen' Zei hij koppig en hij moest toen toch glimlachen ondanks zijn irritatie dat hij nog steeds laatste stond. 'Ik ben der klaar voor' Gaf hij aan zodat ze wist dat ze de vragen kon gaan stellen. Het waren vast de standaard vragen, die iedereen hier op dit moment aan het stellen was. Het was zo makkelijk om te voorspellen wat er zou gaan gebeuren. Leonardo keek wonderlijk toen hij in een kogel veranderde, vergat dat hij nog moest sturen toen hij geen kogel meer was en viel in een ravijn. Jammerend wachtte hij tot hij weer op de baan werd gezet.

'Je kledingstijl is awesome!' zei ik voor ik er erg in had. Ik wilde bijna mijn hand voor mijn mond slaan maar wist me nog net in te houden. Ze giechelde en haar hoofd werd weer rood. Dat kreeg je ervan als je een bleekscheet was. Misschien was ik haar weleens tegengekomen in londen, ik wist het niet. Ik kon me haar niet herinneren, maar Londen was ook groot. Ik keek om me heen. 'Mogen jongens bij meisjes op de kamer?' vroeg ik. Ze schudde haar hoofd en haar blonde krullen waaiden om haar heen. 'Nee, volgens mij niet, je mag ook geen relaties hebben ofzo.' Ze sloeg haar hand geschokt voor haar mond en kleurde zomogelijk nog roder.

'Kamer 104' zei Cath en keek om zich heen ieder meisje praate wel met een jongen.Ik glimlachde even 'zullen we maar iets gaan doen??'' vroeg ze want ze had geen zin om de hele dag hier te blijven 'wie gaat er mee naar het winkelcentruum?' vroeg ze opgewonden, want het winkel centrum zat hier dichtbij.

"Aangenaam" Cathleen keek David aan. "Bedankt? Maar het kan beter hoor" sprak ze tegen hem en glimlachte heel licht. "Euhmm welke vakken doe je?" vroeg ze aan hem. Ze keek hem nog wel aan, maar af en toe keek ze naar de andere twee jongens die bij de andere meiden stonden te praten.

Na mijn antwoorden kijk ik hem even aan. Ik wordt altijd snel rood, maar dat compliment vond ik wel leuk. 'Ik wordt, altijd een beetje snel rood.' zeg ik met een glimlach. Ik heb daar heel vaak last van, maar ik denk er niet heel vaak meer aan, ik probeer er dan niet aan te denken tenminste. 'Maar we kunnen toch wel een keer de regels overtreden?' vraag ik nog steeds met een rood hoofd. Maar ik vind wel dat ik gelijk heb, waarom zou ik nou hier de brave uithangen. Ik grinnik even als ik Casey, Luca en Cath op de grond zie zitten. Kneusjes.

Cathleen zuchtte en wende zich maar af van de jongen, ze pakte weer haar tekenblok en ging weer bezig met haar boom. Ze moest iets doen en de jongen zei nu even niks tegen haar? Hij zou vast er even moeten nadenken waarschijnlijk. Cathleen zucht even en keek van de boom naar haar tekenblok en dan even naar de andere mensen.

Veronica leunde achter over. 'Ik wil niet weten waar je vandaan komt, dat doet er hier niet meer toe. Leeftijd zal wel rond de achttien liggen en je naam weet ik zal. Vakken zijn niet interessant. En volgens mij vind je basketbal wel leuk. Dat laat de leukere vragen over zoals. Wat is je favoriete ontbijt?' Vroeg ze en keek hem aan. Ze was altijd al een fan geweest van het standaard engelse ontbijt, hoewel het veel was en ze het nooit op kreeg. Maar ze was Engels, en ze vond de tomaten, het spekm, de eieren en de worst gewoon heerlijk. Laat haar maar niet beginnen over de muffins die ze wel eens, bijna altijd, als ontbijt eet. Ze trok haar benen op zodat ze haar armen er omheen kon slaan en haar hoofd er op legde. Zo kon ze en naar het scherm kijken en naar hem kijken en ook nog iets van de buiten wereld zien.

Rood ja, dat wordt ze inderdaad snel. HEEL snel. Ze glimlachte en ik lachte terug. 'Regels overtreden, goed plan, haha!' Ik haalde mijn mobiel uit mijn broekzak en keek of ik een sms had. Van mijn vader. 'Hee ouwe zak gaa lekke ofzo al lekkere wieven gezien?' Ik zuchtte. Echt wat voor mijn vader; mij voor gek zetten. Hij was waarschijnlijk alweer dronken, ik hoopte dat hij niet meer in de auto zat. 'Riley, ik moet gaan, maarre, ik zie je bij Kunst en hopelijk in jouw of mijn kamer nog een keer!' zei ik. Ik moest mijn vader bellen.

De schouders van Leonardo begonnen te schokken. Een lachend geluid klonk uit de mond van Leonardo en hij keek van het schermpje naar Veronica 'Je vraagt serieus wat me favoriete ontbijt is?' Zei Leonardo na grinnikend. 'Oke, juist mijn favoriete ontbijt' Hij keek weer terug naar het scherm en dacht na. 'Hmm, ik hou altijd wel van puddingbroodjes of me moeders gebakken pannenkoeken' Zei hij en hij racete weer verder op mario kart. 'Oe, ik sta 1na laatste' Juichte hij tevreden. 'O en ehm qua drinken in de ochtend hou ik het altijd maar op sinaasappelsap vers geperst hoeft niet eens, uit pak is ook goed.. ik ben niet zo kieskeurig' Gniffelde Leonardo en hij bewoog zachtjes mee met de bochten.

ik ben even afwezig

Ik lees met zijn smsje mee, en zachtjes begin ik weer te lachen. 'Is goed, dan kan ik je kamergenoot ook gelijk ontmoeten.' zeg ik een beetje om hem te plagen. Gelukkig is mijn eerste les kunst, en dat begint zo al, dus dan kan ik weer langs hem zitten. Mijn groene ogen dwalen over het plein. Ik zie een meisje zitten met een tekenblok, aangezien ik ook graag teken loop ik op haar af. Ik ga gewoon naast haar zitten met mijn ogen dicht. Even genieten van het zonnetje en aangezien dit het enige bankje is is het niet raar dat ik erbij kom zitten.

Cathleen bleef bezig met haar tekening, ze zag dat er een meisje bij haar ging zitten, ze haalde haar schouders even op, toen opeens ging haar mobiel. Ze pakte haar mobiel uit haar broekzak en bekeek de sms, ze rolde haar ogen toen ze het las. "He meisje, alles wel lekkere op die school" Een zucht ontsnapte uit haar mond, ze zag dat het van haar broer was. Waarom moest hij haar nou weer gaan storen? Aan zijn typen te zien was die niet dronken of zo, maar misschien aangeschoten. "Ik ben even weg" sprak ze tegen de David en het meisje. Langzaam stond Cathleen op en ging tegen een boom staan en ze begon een bericht terug te schrijven, ze wou niet dat David of het meisje haar bericht zou lezen.

Cath verveelt zich

Ik liep even weg en belde mijn vaders nummer. Hij was een klootzak, ik was blij dat ik 'm kwijt was hier maar ik wilde niet dat hij zichzelf in de prak zou rijden. Daarvoor was hij toch te veel mijn vader. En dan had ik helemaal niemand meer. Hij nam niet op en ik zuchtte diep terwijl ik hem op alle mogelijke manieren vervloekte. Daarna liep ik naar Leonardo terwijl ik over mijn voorhoofd wreef. 'Hey Leo,' zei ik vermoeid en plofte naast 'm neer. 'Ik heb zo'n hekel aan m'n pa,' zei ik half tegen mezelf.

Veronica grinnikte. ‘Heel goed van je.’ Zei ze en klopte op zijn rug. ‘Hmh, pannenkoeken zijn ook erg lekker. Het ontbijt is heel belangrijk hoor.’ Zei ze en keek hem aan. ‘Eens zien, ik heb er nog een paar. Vanille of chocola? Winter of zomer? Hoeveel sleutels zitten er aan je sleutelbos? Wat is het eerste dat je denkt als je ‘s morgens opstaat en wat is het eerste dat je doet als je ’s morgens opstaat?’ Vroeg ze hem met een grijns en legde haar kin tussen het kuiltje van haar knieën en keek naar voren. Ze blies haar wangen even op. Ze vond het wel leuk met hem, het ging heel makkelijk. Makkelijker dan met de mensen van thuis. Maar die waren dan ook zo standaard. Veronica boog zich even naar voren en keek de jongen aan die er bij was komen zitten. 'Why, hello there.' Zei ze op haar typische, Britse manier.