RPG ~ Glorious High

'Maar Leonardo is de moeite om uit te spreken en ik wil graag Leonardo genoemd worden' Zei hij koppig en hij fronste, zijn hand graaide weer naar de drop en hij keek hoe Josh opnam. Hij stopte de drop weer in zijn mond en kauwde. 'Grmpfl' Bracht hij met moeite uit. Hij slikte alles weer in één keer door 'Oef, ik begin misselijk te worden' Zei hij lachend.

Okeei het moet even anders, Riley moet haar nummer nét in Josh' telefoon gezet hebben, anders klopt wat ik wil gaan doen niet.

Ik loop de gang op. Mijn vader zit nog steeds langs de weg en zijn broodjes raken een beetje op. Nou, dikke pech dan. Ik krijg opeens een geniale ingeving. 'Bel de wegenwacht dan!' Of ik het nummer heb. Nee, dat zoek ik wel voor 'm op als ik daar tijd voor heb, morgenochtend dus. Hij heeft toch zelf mobiel internet? Nee, abbonnement is afgelopen. Zucht. Ik loop even naar buiten, de docenten slapen toch en zijn niet aan deze kant van het gebouw als het goed is. Ik kijk naar mijn schoenen terwijl ik kleine rondjes loop. 'Dag pap, tot morgen,' en ik hang op. Ik loop even heen en weer naar het meidengebouw om te zien of er daar iemand aanstalten maakt om naar ons toe te komen. Dan kan ik die vergezellen naar het jongensgebouw. Ik sta even in de deuropening; er is niemand. Ik loop terug als ik opeens een hand om mijn bovenarm voel. Ik kijk omhoog en kreun; het is de muziekdocent. 'Sluipen bij de meiden he? Wat heb je daar uitgevroten?' sist hij.

Veronica schoot op in haar kamer en keek op de klok. Ze moest zeker inslaap gevallen zijn toen ze haar snoep ging halen. Ze ging recht zitten en haalde een hand door haar haren heen en keek op de klok. Een stroom scheldwoorden kwam uit haar mond vallen en niet veel later zag je haar door het meisjes gebouw rennen, op weg naar de jongens. Ze kwam tot stilstand voor de meisjes duur en zag hoe Josh werd gepakt door de muziek docent. Ze beet op haar lip. Ze kwam naar buiten en slikte. 'Het was niets meneer.' Begon ze. 'Hij kwam iets terug brengen wat hij had geleend van me.' Begon ze. 'En ik had het echt nodig.'

Ik keek Veronica zo dankbaar aan dat ze giechelde. 'Meneer,' begon ik. 'Nee, niks meneer, ik neem jullie allebei mee, want ik weet ook niet wat JIJ hier doet in je spijkerbroek en shirtje. Moet wel heel gezellig zijn daar.' Hij priemde naar Veronica. 'Meneer, zij heeft er niks mee te maken,' begon ik opnieuw. 'Dat zei ik ook niet jongeman. Kom maar mee, we zetten jullie even in het kantoortje neer. GESCHEIDEN, begrepen?' Ik kreunde. 'Moeten we daar slapen?' Hij keek me fronsend aan. 'Nee, ik heb jullie gegevens nodig en jullie mogen daar strafregels schrijven, de rest van de straf laat ik aan de directie over.' Hij nam ons dus echt mee. 'En daarna maak ik nog een rondje over het terrein. Allemachtig.' Ik kreunde en miemde 'sorry' naar Veronica. 'Meneer, geef mij een dubbele straf en laat Veronica vrij.' Hij keek me aan met zijn wenkbrauwen omhoog. 'Deal.' Jezus, die was makkelijk om te praten. En het sloeg nergens op. 'Maar dan heeeel snel naar binnen, mejuffer.' Ik keek Veronica aan. 'Laat het de anderen weten,' fluisterde ik heel zacht.

Veronica liet die vent niet zo maar Josh strafregels schrijven. Ze bekeek hem goed. Hij zag er niet heel snugger uit, in ieder geval was het geen leraar van de exacte vakken. 'Dat is niet logisch meneer.' Begon Veronica. 'Iemand twee keer zoveel regels laten schrijven helpt niet. Als je zeven keer een regel schrijft zit het al in je hoofd. Dus technisch gezien hoeft hij maar 7 regels te schrijven. Als u hem dan mijn straf er bij wilt geven hoeft hij er maar veertien te schrijven en kan hij het dromen.' Zei ze met een gezicht van, ga er tegen in en ik doe je wat blik. 'Daarbij is er niets mis met een beetje vriendschap. Of wilt u soms een of andere vijandigheid opwekken tussen de jongens en de meisjes en zo Gloruis High veranderen in een niet-zo Glorius high?' Vroeg ze en wipte van haar ene voet op haar andere.

Intussen terug naar het jongensgebouw vermaakte Leonardo zich prima, verhit in een drukke discussie met Riley over bijnamen en andere koosnaampjes die Riley Leonardo wilde geven. Leonardo protesteerde, smeekte maar niets hielp. 'Grmpf, handenmeisje..' Mompelde hij verslagen en hij zakte achterover op het bed en ging languit liggen. 'Goeie bedden hier' Viel hem op en hij rekte zich uit. De lakens en het kussen roken dan wat muf, maar de zacht/hard heid was exact goed. Zijn bed leek op die van thuis, alleen daar roken de lakens en kussens naar zijn moeders parfum en wasmiddel. Toen hij daar aan dacht moest hij toch weer aan thuis denken, maar hij zou niet terug gaan.

De man draaide zich nors met de rug naar ons toe om. 'Dus je wilt met je vriendje mee?' Ik hapte naar adem. Veronica lachte. 'Ik ben haar vriendje niet, meneer.' En tegen haar fluisterde ik: 'Als jij niet hoeft kun je de rest waarschuwen. Ze moeten daar weg.' Ze boog zich naar me toe. 'Je hebt toch zeker Rileys nummer, of niet?' Ze knipoogde en ik knikte. Ze was niet om te praten. 'Okeei meneer, gaan we nou,' klaagde ik. Hij knikte en liep richting het schoolgebouw. Ik pakte geruisloos mijn mobiel en dankte god duizend maal dat ik Rileys nummer net had gekregen. 'Veronica en ik zijn gepakt door muz. doc. jullie moeten dr wg hij gaat cntrlen!' smste ik.

'Oke ik weet het goed gemaakt, jij noemt mij geen handenmeisje meer, dan noem ik jou geen muts meer.' zeg ik, wat een discussie eigenlijk zeg, niet normaal. Wat blijft Josh trouwens lang weg, ik vertrouw het dus echt niet. 'Ik denk dat de muziek zachter moet, dalijk worden we nog betrapt.' zeg ik. Ik krijg een smsje binnen, van Josh. Ik lees hem gelijk, en schrik ook heel erg. Ik zet gelijk de muziek uit en laat iedereen het smsje lezen.

Veronica liep met de man mee en keek naar JOsh. 'Ik laat jou niet mijn strafregels schrijven.' Zei ze en fronste. Ze ging naast de man lopen. 'Ik weiger mijn dingen te schrijven omdat ik in het meisjes gebouw rond hing.' Zei ze en keek hem aan. Ze zou niet weg gaan of iets doen voordat ze deze discussie had gewonnen. Daarbij wilde ze geen strafwerk. Ze had nog nooit strafwerk gekregen, ze had nog nooit hoeven nablijven. Ze had alleen een enkele keer een waarschuwing gehad. Ze had perfecte cijfers, meestal dan, en dan dit. Haar eerste dag hier en ze word al betrapt. Ze balde haar vuisten.

'Meneer,'begon ik voor de zoveelste keer, 'we zaten vanmiddag op het grasveldje en toen Veronica wegliep liet ze iets vallen. Ik kon haar niet meer achterna rennen en dus stak ik het in m'n zak. Het waren medicijnen. Net kreeg ik een sms-je dat ze die elke avond nodig heeft, ze had dus gehoord van haar kamergenoot dat ik het had opgeraapt. En ja.. ik.. ik weet niet waarom ze die nodig had maar ik laat haar toch niet vallen, wat het dan ook is!' Ik keek hem zo onschuldig mogelijk aan.

'Je wilt toch niet dat ik straks neer lig omdat u zich aan de regels houd?' Vroeg Veronica. Ze schudde haar hoofd. Die man was neit om te praten, hij was zo onredelijk als een.. als een. Als een vent die heel erg onredelijk is. Ze liep weer wat naar acheteren en keek weer naar Josh. 'Heb je les van die man?' Vroeg ze en trok haar wenkbrauwen op.

'Oke, Muts, we gaan dit even regelen. Iedereen behalve de meiden en Leonardo moeten eruit, die kunnen nog wel op tijd hun kamer vinden. Wij moeten ons verstoppen Claire.' zeg ik met een zucht. Ik duw ze de kamer uit, zodat we nu met zijn drieën zijn. Ik kijk naar de badkamer, en naar de gewone kamer. We moeten iets vinden waar hij ons echt totaal niet kan vinden, dat gaat nog moeilijk worden. Even zucht ik. 'Succes daar, we moeten ff een manier vinden om hier weg te komen.' sms ik als late reactie terug.

Leonardo las het smsje en fronsde 'Wie laat zich nou snappen.. en waarom is Veronica daar ook ?' Hij zuchtte 'Stomme mensen' Hij deed de muziek uit en ging weer liggen. 'Oke, het was leuk zover het duurde huphup iedereen uit mijn kamer' Hij wuifde richting de deur, en pakte toen de zak drop. 'Maar deze hou ik' Hij nam wat dropjes en stak ze eigenwijs in zijn mond

'Oke dan ga ik maar.' zeg ik grinnikend. Ik grijp mijn trui en ik doe die aan. Mijn cappucion doe ik ook op, dan wordt ik niet herkend. 'Nou ik ben weg.' zeg ik met een grote zucht, tsjeez wat een ramp, dalijk wordt ik ook betrapt. Ik sluip op mijn tenen naar buiten en als ik eenmaal buiten ben sluip ik van boom tot boom. Ik zie de drie al staan, ik moet zorgen dat ze me niet zien. Bij de laatste boom begin ik hard te rennen, het is nu alles of niets. Ze zien me nu, maar ik ga het halen. Als ik binnen ben, ren ik naar mijn kamer, doe hem open en daarna dicht. Ik schop mijn schoenen uit en mijn trui doe ik ook uit. De leraar heeft niet gezien in welke kamer ik ging, daar heb ik geluk mee. Ik ga in mijn bed liggen en doe mijn ogen dicht. En wanneer hij mijn deur open doet zegt hij 'Deze slaapt ook al, dus deze kan het niet zijn.'

Ik had een dik stuk geschreven, viel het internet uit -,-

Toen Leonardo alleen op zijn kamer was schopte hij zijn schoenen uit en verwisselde zijn broek om in een joggingbroek. Zijn shirt gooide hij ook uit, en hij deed het raam open. Het was stik warm hier, en het was toch heus geen misdaad om het raam open te doen. Hij bekeek zijn mobiel, en keek op twitter. Er waren veel mensen die wilde weten of het leuk was, maar hij had geen zin om te reageren. Dat kwam later wel, hij tweette dat net iedereen weg was omdat ze gingen controleren en er werd direct op gereageerd door een paar vrienden thuis: Feestjes hier waren vast beter hè, zonder die controle's! - Leonardo moest toch lachen, wat een mafkezen. Hij had graag gewild dat zijn vrienden ook op deze school kwamen maar dat was niet het geval geweest. Die bleven in Texas, sommige waren zelfs al verloofd en hadden hun hele leven al uitgestippeld. Maar Leonardo niet, sowieso niet verloofd. Nee, dat helemaal niet. Hij wist ook nog niet wat hij met zijn leven wilde doen, niet wat hij wilde worden helemaal niets. Alleen hij wist dat hij een paar vakken leuk vond, en daar studeerde hij gewoon verder mee. Zijn moeder vond het geweldig, maar zijn vader iets minder. Die had liever gezien dat hij het familiebedrijf had over genomen, in Texas was gebleven en een huisje had gekocht niet ver van zijn vader en moeders huis. Maar Leonardo wilde wat van de wereld zien, het liefst trok hij naar Thailand met zijn rugzak. Maar hij wilde eerst zijn school afmaken. Hij plofte weer neer op het bed en keek peinzend naar het plafond. Wanneer zou Josh terug komen ? Zou hij eigenlijk wel terug komen ? Straks moest hij daar slapen. Leonardo grinnikte, dat zou echt balen zijn. De eerste nacht helemaal alleen slapen was ook niet alles. Uiteindelijk moet Leonardo toch in slaap zijn gedommeld.

Hehe, I'm back eindelijk weer eens een goed lang stuk..

Uiteindelijk, na mintuenlang met die gast gepraat te hebben, duizenden smeekbedes uitgeroepen te hebben en honderd smoesjes bedacht te hebben, mogen we weg. Op één voorwaarde: netjes gaan slapen. Ja duh, wat dacht hij dan. Waarschijnlijk hoopt hij dat we dat NIET doen en dat hij ons kan snappen. De sukkel. Hij blijft ons nakijken. Ik vraag me af of hij zelf ook weleens gaat slapen, of dat hij de hele nacht mensen straf wil geven. Ik weet het niet. Veronica knipoogt naar me en ik lach. 'Gelukkig,' zucht ik. 'Eerste dag/nacht al was wel een beetje heftig geweest om straf te krijgen, haha.' Ze knikt en zegt me welterusten. Ik loop het jongensgebouw in. Onze kamer zit op slot en door het sleutelgat klinkt gesnurk. En ik heb geen sleutel.

Veronica liep naar het meisjes gebouw en deed de deur van het slot af. Ze kleedde zich om, ze zou morgen ochtend wel gaan douchen. Ze kroop haar bed in en keek naar het plafond. Ongelooflijk. Ze had bijna straf gehad. Wat als ze haar nou strenger gingen controleren? Stiekem was Veronica best bang om straf te krijgen. Ze draaide zich van de muur af en sloot haar ogen. Vanaf nu zou ze weer heel braaf zijn. Maar iets zei haar dat dat niet zo makkelijk zou gaan. Vooral niet als ze zich zo makkelijk liet mee slepen. Ze zou in ieder geval voorzichtiger zijn. Want zolang ze hier nog zou zitten, zou ze geen straf krijgen. Dat beloofde ze zichzelf. Ze grijnsde zwakjes. Ze had toch de discussie samen met Josh gewonnen. Weer een victorie. Ze vond het heerlijk om te winnen.

Leonardo was zwaar in dromenland, zijn adem was rustig en regelmatig en hij draaide zich verwoed om in zijn slaap. De zak drop die op het randje van het bed had gelegen viel op de grond, Leonardo sliep er gewoon dwars door heen. Zijn droom ging eigenlijk meer over school, Josh kwam er in voor, Riley, die 2 nieuwe jongens, Claire, Hope, Veronica. Iedereen, zelfs de leraar muziek stond te schreeuwen in zijn droom. Hij snufte in zijn slaap.

Veronica werd wakker en zag allemaal rood. Rood van haar haren. Het leek wel alsof ze overal waren. Ze ging recht zitten en schudde met haar haren en haalde ze uit haar gezicht. Het was een grote rotzooi zag ze toen ze in de spiegel keek. Ze haastte zich snel naar de badkamer en sprong onder de douche, hopend dat alles beter zou zijn als ze er onderuit was.
Nadat ze haar ochtend ritueel in de bad kamer had gedaan, haar haren gedroogd en gekamd, haar lenzen in had gedaan, weer uit gedaan en haar bril op gezet, mascara en oogpotlood op had gedaan en haar haren had gevlochten. Had ze haar kleding aan gedaan. Haar vest met een los zittend shirtje, een short en een legging met tijger strepen. De strepen waren gewoon zwart en wat er tussen zat ook maar dan wat doorschijnender. Daar over heen trok ze haar vest aan. Ze pakte haar tas en ging op weg naar de kantine voor haar ontbijt.

Leonardo werd wakker van het gepiep van zijn mobiel. Sacherijnig deed hij hem uit en klom uit zijn bed, Josh was er nog niet. Raar hoor.. Hij trok een korte spijkerbroek aan en een classic wit v-hals shirt. Hij deed zijn muts goed, hij was er mee in slaap gevallen en gooide wat water in zijn gezicht. Hij deed de deur open en zag daar Josh slapen, hij zat tegen de muur. Leonardo moest lachen, zijn schouder schokte en hij veegde de tranen uit zijn ooghoeken. 'Goodmorning roommate' Grijnsde hij toen Josh vermoeid opkeek. 'De deur is open, ga maar naar binnen hahahaha' Hij duwde Josh richting zijn bed waar hij in sprong en weer direct in slaap viel. Kneusje, dacht Leonardo lachend in zichzelf. Hij draaide zich om en liep de kamer uit, op weg naar de kantine waar hij zijn eerste ontbijt hier op Glorious High zou krijgen.

Veronica liep naar het buffet toe met twee borden op haar dienblad en twee glazen. De ene gevuld met vers geperst sinaasappelsap en de andere met, hoe verrassend, thee. Ze stopte om Pannenkoeken voor Leonardo op te scheppen en eiren en bacon voor haar. Ze keek even rond en spotte nog een blue berry muffin die ze weg pakte voordat een ander meisje hem had kunnen pakken. Wat Veronica niet had verwacht was dat ze haar als een idioot begon uit te schelden. Ze grinnikte, dat was alles. 'Kijk me aan!' Gilde het meisje met een rood hoofd. 'Urgh, je zet jezelf ver gek meid.' Zei Veronica, voordat ze weg liep zette ze haar gehakte schoen nog even op het meisje haar voet. Ze kon het gewoon niet laten. Haar mond hoeken krulde lichtjes op toen ze een schreeuw van pijn hoorde. Half verwachtte ze dat ze van achteren werd aan gevallen. Maar het bleef stil. Dat zou later wel komen. Ze was het wel gewend, het deed haar ook niet veel meer. Ze liep naar een tafel toe en ging daar zitten, wachtend op de rest.