RPG ~ Glorious High

Hope haalde haar schouders op."Blijkbaar kan het wel, is alles tegenwoordig gewoon mogelijk." Ze zuchtte en keek naar de grond.


Mijn reacties worden nu wat minder (al waren ze al niet zo goed), moet mijn vriend vertellen dat het zo niet gaat werken... Even onder mij... Hope wil geen geld van anderen aannemen...

Mijn hart maakt een sprong. En echt een grote, alsof ik 10 meter omhoog vlieg. Ik krijg lichte blosjes op mijn wangen als hij me dat vraagt. In de les heb ik alleen maar naar hem gekeken, en stukje bij stukje wordt ik steeds meer verliefd. Stukje voor stukje raak ik nog doller op hem, als nooit tevoren. Ik glimlach en wil iets zeggen. Er komt alleen niks uit mijn mond, ik probeer steeds, maar het lukt niet. Uiteindelijk, als ik weer wat geluid uit mijn mond krijg dan zeg ik 'Dolgraag, wat deed je daar lang over zeg.' Wat deed je daar lang over zeg ik sarcastisch, maar omdat hij mijn sarcasme nooit begrijpt zeg ik snel 'Grapje, dat was weer sarcastisch, behalve van dat dolgraag dan, want dat meen ik wel.' zeg ik lachend. Ik frunnik zenuwachtig aan zijn hals van zijn shirt. Ik glimlach breed en zeg 'Leuk, nu kan ik je voortaan "schatje" noemen.'

Oei heel veel succes, even over dat probleem, dat is al opgelost met Josh en Leonardo die betalen toch?

Ik omhels haar en grijns. 'Daar deed ik inderdaad wel lang over.. maar ik wist niet wat je wilde, ik wil geen fouten maken, niet overhaast doen of zo. Maar onderhand kreeg ik wel een soort van door dat je mij ook wel echt leuk vond, zegmaar.' Ik friemel aan een reepje versleten stof onderaan mijn broekspijp. 'Maar bij deze is het dus officieel.' Ik doe net alsof ik een minister ben die met een andere tot een compromis is gekomen en geef Riley een hand. Daarna druk ik haar hand tegen mijn mond en geef haar een kus.

Ik keek Claire even aan, en toen weer naar Hope. Ik kon het niet bij haar vertellen. Ik pak Hope bij haar arm en trek haar mee naar de gang. Als ze me aan kijkt, bijt ik even op m'n lip. ''Je mag niet weg gaan.''

@Riley; JAA

Ik begin zachtjes te giechelen als hij zo formeel begint te doen. 'Ja ja minister Mcdouglas.' zeg ik lachend. Ik zie wat meisjes wat jaloers langs komen, kijkend naar Josh. Ik kijk ze even na en zie de plastics dichterbij komen. Ze kijken allemaal vol vuur naar me, alsof ik een rode peper ben die op ontploffen sta. Ze lopen naar ons twee en kijken me jaloers aan. Zo van, wat moet jij met Josh, ga hem niet lopen versieren, hij is van ons. Ik druk een kusje op de mond van Josh, daar zullen ze van leren. Ze kijken me nog bozer aan, en ik ben vrij benieuwd wat ze gaan zeggen, tegen mij en over mij.

Claire had naar Hope en Bill zitten luisteren en wilde niet dat Hope weg zou gaan. Ze was een vriendin van haar geworden en ze wilde wel iets doen om haar te helpen, maar dat lag waarschijnlijk niet in haar macht. Ze zag dat Bill met haar weg liep en zuchtte. Waarom was er de laatste dagen toch zoveel drama? Kon het nu nooit eens zo gaan dat iedereen gelukkig was? Maar blijkbaar was dat teveel gevraagd.

"Ik verzin wel een manier om het geld te krijgen. Als ik het maar van niemand leen.", fluisterde ze en ze draaide haar hoofd weg.

Ik zie de Plastics langskomen. Ik wenk ze. Riley kijkt me verwonderd aan en ik knipoog. Zou ze nu denken dat ik hen aardig zou vinden? Vast niet. Ik kan de foundation en de pancake haast ruiken die ze op hun gezicht hebben. Spinnenpootjes-mascara, jak wat een hoertjes. Hun minirokjes komen nauwelijks over hun kont, sommigen dragen een iets te groot uitgevallen t-shirt. Bij de meesten zie je zelfs de naad van hun legging. Geef mij dan maar een mannenblous of een jumpdinges van Riley. Véél leuker. De voorste Plastic gaat voor me staan. 'Ik heb verkering met Riley,' zeg ik. 'Dus je hoeft niet met me te flirten.' Ik wijs naar Riley en dan naar mezelf. Ik zeg het extra hard, zet haar lekker extra veel voor gek. 'Bovendien zou ik jou nooit boven Riley verkiezen, dus je hoeft me ook niet te proberen te versieren. Ciau.' Ik draai me om en trek Riles voorzichtig omhoog. 'Zullen we wat gaan eten?'

Ik legde mijn vinger onder haar kin en draaide haar hoofd weer terug. ''Hoe wil je aan geld komen? Met een baantje kom je niet echt ver, je moet dan lang werken. Hoeveel is het eigenlijk?'' vroeg ik en beet even op m'n lip.

Ik krijg een grote glimlach op mijn gezicht, echt een hele grote. Ik steek mijn tong uit naar ze. Als ik wat omhoog wordt getrokken door Josh spring ik als een soort aapje op hem 'Ik krijg wel zin om wat te eten ja.' zeg ik giechelend. Het is nu ook al middag, daarom heb ik weer honger. 'Hop paardje.' zeg ik en ik tik tegen zijn kont aan. Hij neemt me mee naar de kantine en daar aangekomen zie ik Claire ook weer staan. Ik zwaai blij naar haar en maak een gebaar dat we zo naar haar komen. Ik wurm me los uit Josh zijn armen en kijk verlekkerd naar al het eten hier.

Doe een beurs?!

Claire keek in de richting van Josh en Riley en grijnsde toen. Dan was ze in elk geval niet meer zo alleen....
----------
oke ik heb geen inspiratie DX

Hope voelde tranen in haar ogen en haalde alweer haar schouders op."Ik weet het niet...", zei ze zacht.

Ik moet eten..

'Vind je het eten lekkerder dan mij?' vraag ik met een pruillip. Ik schep lachend wat op. Ze hebben tortelini, dat is zó lekker. En een soort pizzabroodjes, superlekker. Druiven, bosbessen, ik krijg fruit-zin door Riley. Ze heeft me aangestoken, denk ik. 'Ik eet opeens ook fruit,' mompel ik tegen haar en grijns. Ik hou mijn bord met mijn linkerhand vast en sla mijn rechterarm om haar middel. Ik maak nog even een fack-you gebaar naar Plastic#1 en loop naar de tafel waar Claire klaarzit.

Ik zucht even en doe m'n armen om haar heen, en druk haar hoofd tegen m'n brost. ''Het is al goed, het komt goed.'' stel ik haar gerust. Ik zucht even diep.

Ik grinnik 'Soms wel ja, jou kan ik niet op eten ja.' Ik volg Josh zijn blik naar de plastics. Ik steek weer mijn tong uit, het is zo ontzettend leuk om die blikken van ze te zien. Ik kijk even naar al het eten, ik schep twee pizzabroodjes op, een stukje brownie en een bakje met fruit. 'Ik heb je aangestoken met fruit.' zeg ik lachend tegen Josh. Ik pak nog snel een beker met melk en loop met mijn dienblad naar de tafel. 'Hey Claire.' zeg ik en ik ga naast Claire zitten.

Claire glimlachte naar Josh die naar haar toe kwam lopen en nam een hap van haar appel die ze net had gehaald. "Hoi Josh..." Ze zag Riley ook lopen en glimlachte. Die twee waren echt onafscheidelijk geworden ofzo. In elk geval waren ze echt schattig samen.

Claire glimlachte en ik glimlachte terug. Ik liet me op een stoel zakken met Riley aan mijn rechterzij en grijnsde nog een keer naar Claire. 'Ik ga het meteen ff zeggen. Het is nu officieel áán, dat je het even weet.' Ik knipoog naar Riles en ze bloost meteen. Het lijkt wel alsof mijn eetlust opeens boempats terug is gekomen, ik heb echt weer honger opeens. 'Hehe, lekker,' zucht ik tussen 2 broodjes door. 'Mmmm... je krijgt wel honger van zoenen hea Riles,' fluister ik in haar oor. Ik eet grinnikend verder.

Claire lachte eventjes en zei toen:'Nou fijn dat ik het weet... En gefeliciteerd?" Ze grijnsde even en nam nog een hap van mijn appel. "Ik ben echt blij voor jullie, al had ik het natuurlijk al lang wel verwacht..."Ik grijnsde naar hem en zei toen:"Iedereen zag het al voordat jullie het zelf zagen."

Ik giechel weer, Josh laat me giechelen, Claire laat me giechelen. Maar dat komt omdat ik zo gelukkig ben, dat het bijna niet te verwoorden valt. 'Wow je hebt inderdaad veel honger, we hebben veel energie verspeelt.' zeg ik lachend. Ik richt me even op Claire. 'Zag echt iedereen het?' vraag ik ongelovig. Mijn hand rust op de knie van Josh, en met mijn andere hand prop ik een stuk pizzabrood in mijn mond. Pizzabrood is overheerlijk, vroeger kocht ik het altijd, maar nu is het hier gratis. 'Zeg, wat is er eigenlijk met Hope?' vraag ik aan haar als ik Hope een beetje zie huilen verderop in de kantine.

Het is niet zo ingewikkeld. Hope heeft besloten dat ze het geld zelf bij elkaar wil krijgen.

Hope sloeg haar armen om de middel van Bill en zuchtte zacht. Ze dacht na, na over wat ze nou moest gaan doen. Opeens wist ze het."Ik moet een festival houden.", zei ze terwijl ze haar hoofd van de borst van Bill afhaalde en hem aankeek.

Ik keek haar ook aan en er verscheen een glimlach op m'n gezicht. ''Brilliant idee.'' zeg ik en glimlach. ''Dan help ik je ook mee.'' voeg ik eraan toe.

'Ze heeft een geldprobleem,' zucht ik. 'Maar ik snap het persoonlijk niet helemaal. Leonardo en ik zouden het voor haar betalen, oplossen, zo aardig zijn wij wel' grijns 'maar nu lijkt het alsof ze dat niet wil. Ze wil geen geld van mensen lenen, maar ik heb haar gezegd dat ze het niet terug hoeft te betalen. Maar ja... als ze het niet wil is het haar eigen probleem, denk ik.' Ik bijt in een scone, lekker Engels met jam en room. Daarna kijk ik op mijn rooster. Geschiedenis, dat is interessant.

Een glimlach sierde haar lippen en Hope liep de kantine uit. Ze moest aan het werk, het moest geweldig worden. Ze trok haar broek en trui weer uit en ging in haar pyjama jasje op het bed zitten, met een schrift op schoot en een pen in haar mond.